Takaka

Maandag 7 mei. Het zonnetje schijnt opnieuw. De route planning zeg dat we verder moeten, maar we willen eigenlijk niet. De kinderen lijken steeds meer brood te eten tijdens het ontbijt. We gaan even met de financien aan de slag. Het ABNAMRO expat team geeft via een beveiligd bericht aan dat we een limiet van 3.000Euro hebben op de Mastercard. In verband met een borg van 1.500Euro voor de camper, zaten we al tegen de limiet aan en is de kaart automatisch geblokkeerd. Ze gaan het bedrag versneld verrekenen met onze lopende rekening. We krijgen ook een link waar we alle Mastercard transacties kunnen volgen. Samen met het internet bankieren kunnen we alles goed volgen. We maken een tussenbalans op en vergelijken dit met ons budget.

We gaan aan de studie tot na het middag uur. Anja geeft ze een gezamelijke activiteit. Ze mogen een schat verstoppen en bijbehorende kaart bij maken. Ondertussen lopen wij naar de Totally Roasted voor een smakelijk bakkie. We overpeinzen de te volgen route in NZ. We zoeken een balans tussen reizen, relaxen en willen het weer laten meewegen. Waarschijnlijk slaan we het westen en zuiden over. We blijven vandaag in ieder geval nog in Pohara vanwege het heerlijke weer. Ik verdiep me nog in de reis naar Indonesie. De kinderen komen ook en eten wat. Daarna gaan wij op zoek naar de schat. We lezen de kaart en volgen de aanwijzigingen. Anja vindt met moeite de onder een aangespoelde boom verstopte schat. Ik bel met KEA omdat de rechter voorband langzaam leeg loopt. Ze geven aan dat de band bij BP, een Firestone dealer, in Takaka gerepareerd kan worden. In verband met de gekozen verzekeringsdekking draaien wij voor de kosten op.

We rijden naar de BP. Er bevindt zich een man in de werkplaats. Hij verteld dat de banden man twee weken op vakantie is. Hij denkt dat er een klein gaatje in de band zit en dat dit voor ongeveer 25NZ$ (15Euro) gerepareerd kan worden. Dit zal wel in een andere plaats moeten gebeuren. Bas en ik pompen de band op, vullen de brandstoftank met diesel en checken het oliepeil. Daarna wandelen we door het kunstzinnige dorp. We zien vrij veel mensen die een soort nieuwe generatie hippies lijken. Bas en ik hebben nog het (model)schip van Abel Tasman gezien in het museum. We nemen wat foto’s van een oud post kantoor en van een muurschildering en gaan wat eten bij het trendy cafe Wholemeal. Er blijkt een nederlander achter de bar te staan. Hij is hier sinds oktober samen met zijn vrouw die dierenarts is en moeilijk werk in nederland kon vinden. Hij heeft een vergunning voor een jaar. We praten wat en hij geeft ons wat adviezen. Hij speelt in het lokale voetbal team. We rijden nog even langs de supermarkt. Terug op de camping gaan we koken en leggen de beef op de BBQ.