We halen wat brood bij de bakker en vertrekken naar Milford Sound. We moeten bijna 300km rijden en we houden rekening met een rit van 6uren. Het gaat erg voortvarend, want voor 13uur zijn we al in Te Anau. Tijd voor een pit-stop. We vullen de tank van de camper en onszelf, voordat het gaspedaal weer in gaat. Anja heeft net het stuur overgenomen en dan gaan we de bergen en fjorden in. Vol vertrouwen loodst ze ons langs de steile, kronkelige en smalle weggetjes. We voelen ons erg klein worden tussen de hoge en steile rotswanden. Het is ook wel wat griezelig vanwege de mist/wolk flarden. Het water gutst langs de bergen naar beneden. We moeten wachten voor een tunnel met een rijbaan die per 15min van richting veranderdt. Dan komen we aan bij de Milford Sound Lodge waar we inchecken voor een overnachting. We rijden nog even door naar de werf waar we morgen met een boot de Discovery excursie gaan doen.
De Milford Sound Lodge is een gezellig onderkomen. Omdat het ook een hostel is, heerst er een soort studenten sfeertje. In de lounge ruimte zitten jongelui spelletjes (Risk/Cluedo) te spelen, te lezen en te internetten. Wij spelen ook de student, want de kinderen hebben vandaag nog hun schoolwerk te doen. We hebben ook onze eerste kennismaking met een Kea (dezelfde naam van onze camper) gehad. Dit is een soort papegaai, maar dan wel een hele brutale. De kinderen vonden de KEA erg mooi en aardig, omdat ze dicht bij het dier konden komen. Toen de KEA achter hun aan begon te rennen/vliegen, werden ze opeens erg bang. Ze vlogen hysterisch de camper binnen en durfden niet meer naar buiten te gaan. Ik heb de Kea op de foto gezet en een beetje brood gevoerd. Hij was totaal niet bang. Later lazen we dat als je de Kea voedt, deze later je auto als dessert behandelt. Hij kan de auto vakkundig vernielen en is dol op ruitenwissers. We hadden kennelijk geluk want onze camper was onbeschadigd, pffff!
Anja heeft net lekker in de gezamelijke keuken gekookt, waar we het met z’n allen hebben opgegeten. We zitten nu in de lounge, waar we spelletjes spelen en de blog bijwerken. Helaas is er geen wireless internet. Er was geen campeer plekje meer met een power aansluiting. De spanning gaat er trouwens zo en zo elke dag om 23uur af in Milford Sound. Onze kachel moet straks dus voor het eerst op gas gaan draaien. Anja begint zich al druk te maken of en hoe dit gaat werken. Tijd voor een potje cluedo.
![]() |
Van Milford Sound |
Vrijdag, 18 mei. Het is nog donker als we wakker worden. De gaskachel heeft goed gewerkt. Het lijkt wel een sauna! We moeten om 9.10uur bij de werf zijn. De Red Boot Discovery Encounter vertrekt om 9.30uur. We eten met de jongelui in de lodge. Je kan behalve de keuken, ook gebruik maken van spullen zoals servies en bestek.. Er ontbijt ook een viertal nederlandse jongeren die dezelfde boot trip hebben geboekt. We rijden om 9.00uur met de camper naar de werf. We zijn mooi op tijd en het is er nog vrij rustig. Het is droog en er hangen wat wolken en mist in het Milford Sound/Fjord, wat het geheel een mystieke sfeer geeft. We gaan om 9.20 aan boord van de Encounter. De bedoeling is dat we het Fjord, wat onderdeel uitmaakt van het Fiordland National Park, van het begin tot het einde (Tasman Sea) gaan doorvaren. Milford Sound is gedurende twee miljoen jaren gevormd door een gletser van twee kilometer hoog. Het huidge hoogste punt is de Mitre Peak met 1.800m. Het Fjord is ongeveer 700m diep. Volgens de Maori legende is Piopiotahi (Milford Sound) echter gemaakt door een soort goddelijk figuur genaamd Tu Te Raki Whanoa.
Aan boord kunnen we allemaal koffie, thee of water pakken. Dan start de skipper de motoren en cruisen we het fjord in. De kinderen pappen gelijk met de nederlanders aan en hebben hele verhalen. We varen vlak langs de hoge rotswanden en kunnen het tropische regenwoud van dichtbij zien. Een wonder hoe de bomen en planten op de steile rotswanden kunnen groeien. Er wordt verteld dat een boom wel eens onder zijn eigen gewicht bezwijkt en dat deze dan alles in zijn weg van de rostwand mee sleurt. Het kan dan wel honderd jaar duren voordat er weer wat groeit. Er valt hier gemiddeld 7m regen per jaar. Als het regent spuiten er honderden watervallen het regenwater naar beneden. Het mos speelt een belangrijke rol in de groei van het regenwoud. Deze houdt namelijk zo’n 25x zijn eigen gewicht aan water vast.
We varen soms op een meter afstand langs mooie en hoge watervallen. De bemanning haalt dan glazen te voorschijn en vult deze onder een van de watervallen. We drinken mogen het zuivere water opdrinken. Het is wel een beetje bruin en heeft een lichte thee smaak. Cheers! We leggen de kinderen maar meteen de kringloop van het water uit. Een duidelijker voorbeeld kan je immers niet vinden. We zien ook een zeehond, die speels naast de boot zwemt. Eenmaal op zee zien we de overgang van het bruine, zoete fjord water naar het blauwe zoute zee water.
Op de terugweg varen we langs de beroemde Stirling Falls. Deze waterval is maar liefst 155m hoog. We varen er recht onder en laten ons nat plensen! Als we de grote Bowen Falls hebben gezien, zit de trip van dik 2uren erop. Wat een natuur! Vlak bij de werf gaan we warm eten bij Cafe de Blue Duck. We leggen de 291km terug naar Queenstown in een record tijd van dik 4uren af. Op de campground maken de kinderen de taakjes voor deze week af. Daarna is het weekend en dit gaan we vieren in Harry’s Pool Cafe onder het genot van een paar borrels. We zitten op een bankstel voor een enorm haardvuur, waar met name Anja zich lekker kan opwarmen.
No comments:
Post a Comment