Pohara

Zondag 5 mei. Het heeft vannacht behoorlijk hard gewaaid, maar nu is het windstil. Gelukkig is het niet koud. We blijven lang onder de kei hete douche staan. We ontbijten ook lekker lang, het is per slot van rekening zondag. De kinderen gaan wat spelen en Anja leest wat. Ik verken de omgeving en vind een leuk lounge-achtig restaurant “totally roasted”. We lopen lekker over het strand naar het restaurantje en bestellen lekker koffie, drinken met wat lekkers erbij. Anja doet weer wat interieur ideeen op en we bladeren door wat trendy magazines. Er draait leuke new age muziek op de achtergrond. De kinderen kunnen er leuk spelen. Lekker chillen. We gaan terug naar de campground. De kinderen verzamelen schelpen en willen van wat aangespoeld hout een hut maken. Die ochtend hadden Bas en Tes al ruzie gehad tijdens het hutten bouwen. Ze hebben elkaar excuses aangeboden en zouden ’s middags verder gaan bouwen. Wij gaan wat soep eten.

Van Pohara

We willen naar de nabij gelegen Tarakohe harbour lopen. We laten de kinderen met broodjes choco pasta, bananen en wat water achter op het strand, omdat ze liever de hut willen bouwen. We maken wat afspraken en beginnen te lopen. Onderweg doen we wat kleren uit, want het wordt steeds zonniger en warmer. Het begint eb te worden. Het getij verschil bedrag soms wel zes meter. We komen aan bij de haven en zien twee schepen laden en lossen. Een jonge vrouw verteld ons dat de schepen onderdeel uitmaken van een mossel boerderij. Ze brengen netten met kleine mossels naar een plek waar ze de ruimte hebben om groter te worden om daarna te worden geoogst. Ze hebben ook een haaitje gevangen die het zoontje van de vrouw mag hebben. We zien de oude boot van de franse ontdekkingsreiziger en bioloog Cousteau liggen. Je weet wel, die man met een zwaar frans accent verslag deed in het engels van zijn avonturen op zee. Op het schip kan je koffie drinken, maar vandaag is het gesloten.

We lopen terug langs, waarschijnlijk, een mijn met ijzersmelterij die wordt gesloopt. We denken vier pinguins te zien die als de bliksem weg duiken. We blijven zoeken, maar zien niets meer. We komen bij de hut aan, maar de kinderen zijn er niet meer. Eenmaal bij de camper aangekomen vertellen ze dat ze een raampje hebben opengeschoven en de camper zijn in gegaan. Ze vertellen beiden vol trots hoe ze het voor elkaar hebben gekregen. We relaxen nog wat, eten een bordje macaroni en gaan dan naar de Brigand waar Lindy Valente (wie kent haar niet) met haar haar gitaar en zang optreed. Het is een gezellig klein tentje met een klein aantal bezoekers, waaronder een soort vrouwelijke kabouter die menig maal in een lach kick schiet (waarschijnlijk aan de paddo’s) De kinderen vinden het optreden erg leuk. Anja vraag nog een verzoek nummer van Katie Melua aan, maar die kent ze niet.