Sydney

Donderdag 24 Mei. De wekker gaat om 3.45uur. Het was erg rumoerig in de hostel, dus we hebben weinig geslapen. Als we gedouched hebben staat de dame van de shuttle al op de stoep. We zijn nog niet klaar. Met wat kunst en vliegwerk kunnen we toch nog met de shuttle mee. Het ontbijt staat nog onaangeroerd op een tafel in de hostel. De kinderen hebben het hoogste woord in het busje. Ze hebben zin in het vliegen. Op het vliegveld stoeien we nog wat met onze vloeistoffen en plastic zakjes. We wegen onze koffers nog even. We mogen samen 80kg bagage meenemen, maar we zitten tegen de 90kg. We hevelen wat over naar de handbagage, trekken nog wat kleren aan, gooien wat spullen weg waaronder mijn broek met kapotte rits en laten de Lonely Planet van NZ achter. We hebben gisteren alle Concerta pillen van Bas weggegooid. We willen die drugs nooit meer gaan gebruiken. Bas is zonder een hartstikke toffe kerel (en Tessa natuurlijk een harstikke toffe meid). Dan maar een beetje druk.

We zitten met zijn viertjes naast elkaar. Bas en Tessa vinden het jammer dat ze geen eigen video scherm hebben, maar dat een scherm met drie rijen wordt gedeeld. We krijgen een continental breakfast aangeboden. Ik probeer nog wat te slapen. Bas ziet land in zicht en voordat we het weten staan we aan de grond in Sydney. Er staat een lange rij bij Customs. Kennelijk zijn de via internet aangevraagde visa goed verwerkt, want we kunnen zo door, nadat Anja nog haar ontbrekende handtekening op haar arrival kaart heeft gezet. De bagage vinden we snel. We gaan naar de informatie hoek en Anja reseveert een hotel, want ze wil graag een eigen bad. Bas en ik pinnen AU$. Ik ben aardig brak, wat in de taxi alleen maar erger wordt. We komen aan bij the Menzies hotel. Een keurig hotel wat midden in het centrum/CBD ligt op vijf minuten loopafstand van de Rocks en Circular Quay, waar de ferries vertrekken. De kinderen gaan zwemmen en ik kruip onder de dekens. Roomservice komt nog langs om de minibar te checken en Engineering hersteld de thermostaat/kachel.

Om drie uur lopen we in het zonnetje via de George Street naar the Rocks waar we bij het Visitor Centre allerlei informatie halen en de Lonely Planet van Sydney kopen. Daarna lopen we naar het Opera House en zien we de Harbour Bridge. We vinden het allemaal fantastisch. Bas is helemaal onder de indruk van de omvang van het Opera House en Tessa kijkt alle kanten op waardoor ze vol tegen een lantaarnpaal oploopt! Ze lijken beide op Duracell batterijen te werken, want ze bruizen nog steeds van de energie. We zien allerlei straatartistieten, waaronder een menselijk standbeeld, didgeridoo muziekanten en een jongleur met een fiets op een paal die nog wat munten van ons krijgt (volgens het motto hou de straatartiest op straat). We drinken wat aan de Quay, kijken naar de passerende mensen en eten pizza in de Rocks buurt. Tessa begint wat in te kakken, dus gaan we terug naar het Hotel waar iedereen behoorlijk begint te crashen. Bas en ik proberen nog de UEFA finale Liverpool – AC Milan op de TV te vinden. Bas slaapt al als de wedstrijd begint. Bij mij vallen de luiken dicht na 40min in de eerste helft bij een 0-0 stand. Wat een gave stad!
Vrijdag 25 mei. We hebben heerlijk geslapen op de dikke boxspring matrassen. We staan om 6.30uur op. We zitten nog een beetje in de NZ tijdzone. Het is hier 2uren later. Anja gaat lekker in bad en ik blader door de informatie om een planning te maken. Als de kinderen wakker worden kijken ze naar de TV. Om een uur of tien, gaan we vlakbij het hotel lekkere warme sandwiches eten. Daarna lopen we door de Rocks naar de Harbour Bridge. De autenthieke omgeving is prachtig. De jassen knopen we om onze middel. Een T-shirt is meer dan genoeg. We smeren ons goed in met zonne creme want het is strak blauw.

We lopen tussen de vele joggers de Harbour Bridge over en gaan dan de Pylon Climb doen. Als we de 200 traptreden hebben beklommen, worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over Sydney op een hoogte van bijna 90m boven zee peil. In de pylon bevindt zich ook een tentoonstelling van de brug. De ijzeren hangbrug is in 1932 geopend na een bouwperiode van bijna 8 jaren. Dit jaar wordt het 75-jarige bestaan gevierd. De brug is meer dan 1km lang, 140m hoog en heeft 10 miljoen pond gekost. Het is echt een ongelofelijk knap staaltje werk.

We lopen via Millers Point naar Darling Harbour. We zien een aantal sportievelingen allerlei oefeningen doen die onderdeel zijn van een trainingsparcours, zoals optrekken, push-ups en buikspier oefeningen. We kunnen het niet laten en doen het parcours op champion level. Zonder dat we het weten gaan we lunchen in het KPMG restaurant, waar we lekkere soep, broodjes, juices en fruit kopen. We zitten onderuit in grote rode stoelen op het terras. Goed gevuld lopen we verder naar Darling Harbour. Ook dit is weer een erg gezellige buurt aan de zee met allemaal gezellige tentjes en mensen. We bezoeken het National Maritime Museum, waar we o.a. de Endeavour van James Cook, marine schepen, een onderzeeer, een helicopter en de snelste boot (518km/u) ter wereld zien.

We drinken wat in een cafe aan de Darling kade. Als ik de gekochte Optus prepaid card probeer te activeren in Anja’s mobiel, belt Arlette op mijn mobiel. Arlette is een ex-collega en woont sinds een paar jaar in Australie. We spreken af om elkaar zondag in Manly te ontmoeten. Ze heeft inmiddels 2 kinderen, werkt full-time en haar man is huisvader. Via de Market Street lopen we terug naar het hotel. De kinderen willen graag zwemmen en ik ga met ze mee om een oogje in het zeil te houden en de blog bij te werken. Anja gaat alweer in bad. Voor diner lopen we naar Chinatown. Het is erg druk en er is een hoop vertier op straat en in de kroeg. We strijken neer op het terras van een Chinees en komen laat terug in ons hotel. We hebben een behoorlijk aantal kilometers in de benen, dus we zijn blij als we in het lekkere bed liggen.

Zaterdag 26 mei. Als we wakker zijn, gaan we vanuit bed een planning maken en bellen wat adressen om te verblijven. We boeken 4 dagen Periwinkle Guesthouse in Manly Beach. We pakken de boel in en checken om 11uur uit. We kunnen onze bagage en waardevolle spullen stallen in het hotel. We gaan eerst ontbijten. De kinderen nemen bacon & egss, Anja zit aan de yoghurt met muesli en fruit en ik ga voor een kaas/spinazie omelet. Anja wil graag naar de Strand en Victoria shopping centres. Het zijn mooie victoriaanse gebouwen met vele leuke winkeltjes. Anja wordt gek van de leuke kledingzaakjes.

We lopen verder naar Hyde Park waar een jong stel trouwfoto’s laten maken. We nemen een kijkje in Mary’s Cathedral waar over 416 dagen de paus op bezoek komt. We lopen door de Botanic Garden waar we reuzen vleermuizen en spinnen zien. Als Bas in zijn handen klapt beginnen de vleermuizen te vliegen. Van schrik kruipen Bas en Tessa bijna in onze broekzak. De tuin is prachtig. We gaan even liggen en genieten van het uitzicht. Het Government House is helaas niet toeghankelijk in verband met een herinrichting. Ter compensatie mogen we het Chalet, waar vroeger het personeel sliep, bekijken.

Een oude gids verteld ons dat het open stellen van het Chalet uniek is en dat hij dit in zijn loopbaan nog niet heeft meegemaakt. Hij verteld dat de dames hier vroeger wax als make-up gebruikten om de (water)pokdalige gezichten glad te strijken. Om te voorkomen dat de wax ging smelten bij het haardvuur, werd een speciaal scherm geplaatst. We bekijken de “drawing” room. Deze naam is een afgeleid van to redraw. De vrouwen moesten zich vroeger namelijk terugtrekken na het diner zo dat de heren een sigaartje konden roken en hun behoefte konden doen in een zilveren pot. De vrouwen hadden dit voorrecht niet en moesten maar wachten tot ze thuis waren. Ze dronken dus vrijwel niets tijdens het diner. De grote spiegels moesten zorgen voor de reflectie van het licht om de schemerige kamers wat te verlichten.

We komen uit bij het Opera House. We nemen nog een kijkje in het Museum for Contemporary Art en zijn getuige van een optreden van een band in verband met Sorry Day. Ongeveer 150 jaar geleden heeft de overheid grove fouten gemaakt door de kinderen van de inheemse bevolking weg te nemen van hun familie. Ze noemen deze kinderen de “stolen generation”. Om deze fout toe te geven viert men jaarlijks op 26 mei sorry day.

Van Sydney

Dan gaan we terug naar het hotel en halen onze koffers op. We lopen naar de Circular Quay waar we op pier 3 de ferry naar Mainly nemen. Na een half uurtje zijn we in Manly. We lopen 150m langs het strand en komen uit bij Periwinkle. Het is een erg mooi en cosy onderkomen. De beheerder heeft 4 maanden in Nederland als kok gewerkt voor de filmset van de oorlogsfilm een brug te ver. Hij vertelde hoe ze de brug in Deventer gebruikten en in vuur en vlam zetten als vervanger voor de brug in Arnhem. We lopen door de gezellige buurt en eten nog wat fish & chips.