Blue Mountains (2)

Donderdag 31 mei. We worden om 5.30uur wakker gebeld. Anja breekt bijna haar benen om haar telefoon te vinden. Als ze de telefoon gevonden heeft hoort ze via de voice mail dat het pappa en mamma zijn. Ze stuurt een sms. Een uur later bellen ze weer. Ze wilden even onze stem horen. Anja vertelt dat het tijdverschil 8uren is. Tiny en Rimmer zijn tijdens de Pinkster op bezoek geweest. Iedereen had buikgriep. Bas en Tes zijn inmiddels wakker. We gaan met z’n alleen nog even in ons bed liggen. Na het ontbijt gaan Bas en ik in de read room waar het stil is, zodat Bas zich kan concentreren. Omdat hij behoorlijk onrustig is, moet ik hem steeds bij de les houden. Op deze manier maakt hij behoorlijk voortgang. Als we zo doorgaan hebben we begin volgende week alle lesstof voor rekenen behandeld.

Om 11uur lopen we naar het dorp voor een take away latte en vervolgens onze weg naar het startpunt van een hike trail van 3 tot 4uren. We beginnen met de Prince Henry cliff walk. We hebben nog maar een paar stappen gezet en dan hoort en ziet Bas een grote papagaai in de boom zitten. Even later ziet Tessa een paar parkieten. Volgens de weersverwachting is het vandaag 4 tot 12C. Gelukkig kunnen we in een truitje lopen en schijnt de zon volop. We stoppen een aantal keren bij view points waar we een prachtig uitzich hebben om het gebergte en de canyon. We kunnen nu aan de zuidkant een blauwe gloed boven de bomen zien hangen. Bas heeft ze kompas mee en we komen erachter dat de zon hier precies in tegengestelde windrichting staat!? Da’s gek. Volgens ons komt de zon altijd vanuit het oosten op, dus moet het aan het kompas liggen. We weten niet precies waarom, maar waarschijnlijk lopen de magnetische veldstromen hier in tegengestelde richting. Wie het weet mag het zeggen.

Na een 1,5uur kunnen we de 3 Sisters zien. Er is een padje naar de 1e Sister rock. Het waait er behoorlijk hard en het is er fris, maar uitzicht is erg mooi. Anja moet naar het toilet dus lopen we naar het Echo Point. We halen wat eten en drinken uit onze rugzak. We lopen naar de Giant Staircase. Dit is een erg lange trap van 900 treden naar de vallei. De kinderen dartelen naar beneden, maar Anja heeft het pittig. Onderaan trilt ze van de inspanning en voelt ze haar spieren branden. We komen uit op de Federal Pass en lopen richting Scenicworld. Via dit pad kunnen we 3 Sisters en het Echo Point van onderen bekijken. De hoge, steile rotswanden zijn behoorlijk indrukwekkend. We lopen langs de Katoomba Falls, een hele hoge maar rustige waterval, waarna we een gondel boven ons hoofd zien overkomen.

We komen uit bij de Scenic railway en skyway. We nemen de railway. Dit is de steilste trein ter wereld en heeft vroeger dienst gedaan om kolen te transporteren. Anja, Bas en Tessa zitten helemaal voorin. We rijden achterste voren omhoog. Anja vindt het erg eng, omdat het erg steil is en ze bijna recht naar beneden kijkt. In een vloek en een zucht hebben we de 200m overbrugt, stappen uit en zien een aantal kakkatoes. Dan nemen we de flyway. Dit is een gondel waarvan de vloer transparant wordt als ze de canyon overgaat. Een vrolijke mate brengt (alleen) ons naar de overkant. Hij vertelde dat hij vroeger door Europa heeft gereisd en popstar wilde worden. Hij vertelde wat over Amsterdam, de melkweg en natuurlijk space cake. Kennelijk heeft de space cake niet geholpen om door te breken als artiest. Tijdens de korte overtocht overstelpt hij ons met wetenswaardigheden. We vangen helaas weinig op, omdat we druk zijn alle vergezichten te verwerken. Hij verteld dat het vannacht gaat vriezen.

We lopen via de Katoomba Street terug naar het dorp. We laten ons daar informeren over excursies naar de Genolan Caves. Dit zijn grotten op anderhalf uur afstand van Katoomba. Er rijdt geen openbaar vervoer naar toe, dus zijn we aangewezen op 2 touringcar bedrijven. We bekijken een vintage winkel van een franse mallepietje. We zien allerlei leuke oude spullen. Anja zou wel graag wat dingen naar Nederland willen verschepen, zoals een klassiek buro en antiek hobbelpaard. We drinken wat in een piepklein cafeetje wat ook belgische wafels verkoopt. We raken aan de praat met de eigenaar die net binnen loopt. Hij heeft 22jaar in Belgie gewoond. Zijn vader werkte tijdens de oorlog bij de inlichtingendienst van het verzet en werd daarna adjunct directeur van new holland, een bedrijf wat landbouw machines maakte. Hij zelf woont hier nu een jaar, nadat hij zijn cafe aan Manly Beach had verkocht. Zijn hobby is het opknappen van klassieke motoren. Hij verontschuldigt zich daarom voor de zwarte plekken op z’n handen. Aardige gozer.

Anja en Tessa halen nog wat boodschappen voor het avondeten als Bas en ik naar de hostel gaan. Bas gaat biljarten en ik ga bezig met de computer. We eten spaghetti. Ik ga me vanavond bezighouden met het plannen en boeken voor de rest van onze reis.