Hoi An

Woensdag 25 Juli. We zijn inmiddels meer dan 100 dagen onderweg. Het einde van onze trip komt (helaas) nabij. Vandaag is onze laatste dag in Hanoi. We pakken de tassen weer in en slepen ze langs de vele trappen naar beneden. Na het ontbijt worden voor ons 2 fietsen bij het Sunshine hotel afgeleverd. Het zijn 2 aftandse fietsen, die we willen ruilen. Tessa en Anja krijgen een goede fiets, dit keer met een achterband zonder gaten. We gaan op weg in het drukke verkeer. Na 100m gaan Bas en ik terug naar de fietsshop, want de trappers trappen zo nu en dan door. We krijgen een betere mee. Als snel wennen we aan het hectische verkeer. Er is maar een manier: “go with the flow” en ogen en oren goed openhouden, want ze komen van alle (onverwachte) kanten de weg op schieten.

Van Hanoi

We stoppen bij een leuk restaurantje met terras aan het Hoan Kiem meer om een bakkie te doen. Daarna rijden we door naar de Vincom City Towers, waar een shopping mall en een Cineplex bioscoop zijn gevestigd. Anja bekijkt wat winkeltjes en Tes en Bas gaan spelen in Kids Town. Ze krijgen elk 4 muntjes voor de speelapparaten. Ze zijn erg uitgelaten. Om 12.45 gaan we voor een prikkie naar de bios. Ik ga naar Die Hard 4 en de rest gaat naar Blades on Ice. De Die Hard zaal zit bijna vol dus moet ik op de 3e rij gaan zitten met m’n neus tegen het grote scherm. Omdat ik het gevoel krijg de hele tijd scheel te moeten kijken, ga ik maar achterin op de trap zitten. Die Hard 4 zit vol actie en gaat over een stel virtuele/cyber terroristen die proberen het dagelijkse leven van Amerika te ontregelen door de controle van computer systemen en bijbehorende publieke functies over te nemen. De film geeft de invloed en kwetsbaarheid van onze computergestuurde samenleving aan.

Van Hanoi

We springen weer op ons stalen ros en fietsen naar de Temple of Literature. Vanwege het eenrichtingsverkeer en straatnaam bordjes waarvan de straatnamen net iets anders genoteerd staan als in de gids, is het best lastig om de goede weg te vinden. We reden zelfs een tijdje in de verkeerde richting. Het gaat trouwens prima met de kids achterop. Ze gieren het uit van de pret en wij voelen hun extra gewicht nauwelijks. De Temple of Literature is omheind door een muur, waardoor het er relatief rustig is. Het complex is bijna 1000 jaar geleden opgericht als eerste universiteit in Vietnam ter ere van Confucius.

Van Hanoi

De chinees Confucius leefde 500jaar voor de geboorte van Christus en werd bekend door zijn doctrine/ethiek waarmee de samenleving in orde en gerechtigheid kon functioneren. Volgens hem behoort de man zichzelf te ontwikkelen en verantwoordelijkheid te nemen voor zichzelf, zijn familie, gemeenschap en land. Er zijn hier meer dan 3000 mensen afgestudeerd. We zien beelden waarin de 4 heilige dieren van Vietnam, de schildpad, de draak, de eenhorn en de phoenix zijn samengebracht.

Van Hanoi

We fietsen terug naar het Sunshine hotel waar we uitchecken en nog wat drinken bij de buren Pellini. We worden met een comfortabele Toyota Nuovo SUV naar het vliegveld gebracht. Onderweg zien we een hoop van de typische, smalle Vietnameese huisjes, die soms maar 3m breed zijn. We ontvingen gisteren een sms-je met de mededeling dat onze VN317 vlucht van 18.00 naar 19.40 verlaat was. Na het inchecken, onder het genot van een kommetje noodle soup, krijgen we tweemaal een mededeling te horen dat onze vlucht verlaat is, waardoor we onze hotel pick-up verschillende malen moeten opbellen om het schema aan te passen. Uiteindelijk gaan we om 20.40 in een grote Airbus 330 de lucht in.

Van Hanoi

Een dik uur later landen we op Danang waar we keurig worden opgevangen door onze pick-up met het bordje “Troelcstra”. De kinderen zijn behoorlijk hyper, liggen om het minste of geringste in een deuk en breken het busje bijna af. Iets voor elf uur komen we in het Puh Tinh Hotel II in Hoi An aan. Het zit er netjes uit en heeft een zwembad. We krijgen een ruime kamer. Na een lekkere douche kruipen we onder de lakens en denken met weemoed terug aan het drukke maar interessante Hanoi.

Donderdag 26 Juli. Anja en ik zijn lekker op tijd wakker. De kinderen liggen nog in diepe slaap. Ik loop naar beneden en huur een fiets om het dorpje te verkennen. Ik fiets dwars door een drukke markt waar geen westerling te vinden is. Verderop zijn leuke cafeetjes en kleding/handwerk winkeltjes aan de rivier te vinden. Dit gaat Anja leuk vinden. Ik neem nog een kijkje bij het Ha An Hotel op advies van het Franse stel van de boot. Een Zweedse geeft aan dat het hotel erg goed bevalt en dat het ontbijt super is. Een dame laat me de kamers zien. Het ziet er erg mooi uit, maar de kamers zijn kleiner dan we nu hebben en er is geen zwembad. Terug in het hotel zit de rest al aan het ontbijt. We praten wat met een Nederlandse vrouw die haar (ex?) man en kind heeft thuis gelaten en hier met een vriend op vakantie is.

We huren 2 fietsen en rijden naar het stadje. We drinken wat bij het Doa Tien Restaurant. Hier werken jongemensen die of een handicap of uit een achterstandswijk komen. Er wordt ook computer en Engelse les gegeven. Het is een mooi pandje, met een mooi terras en veel open ramen op de 1e etage. Daarna lopen we met de fiets over de markt naar leuke straatjes bij de rivier. We bekijken wat Art en kleding winkeltjes. Anja wil een jurkje op maat laten maken. We lopen bij een Travel shop naar binnen om het vervoer naar Mui Ne te regelen. De trein lijkt het beste alternatief, maar neemt wel 12 uren in beslag.

We willen een nacht trein met soft sleeper coupe voor 4 personen die zondag middag vertrekt. Ze belt. Er zijn alleen hard sleepers en 4 soft seats met A/C. Dit willen we in 1e instantie niet. We zoeken naar andere alternatieven, maar alles zit vol. We hakken de knoop door en gaan voor de 4 soft seats. Ze gaat weer bellen. Ze zijn niet meer beschikbaar, maar opeens zijn er 3 soft sleepers beschikbaar. Een soft sleeper mag met 2 kinderen worden gedeeld. We leggen de 3 soft sleepers vast en betalen voor een voucher. Morgen kunnen we de tickets ophalen. Ze dolt ons nog wat met de betaling, waarop wij grapjes met haar voucher uit halen. We lachen wat af met die grapjas. Ze verteld dat het morgen volle maan feest is in het dorp.

Het is inmiddels happy hour time dus gaan we naar een Lounge cafe. Anja gaat voor Vodka&Jus en ik voor een Mojito. We spelen 4 op een rij en luister naar de relaxte muzieke van Cafe del Mar. We praten met de Franse eigenaar die hier al 7 jaar woont. We zien wat Tour de France beelden, waar hij niets meer mee heeft. Zijn lokale partner is aardig chagerijnig. Waarover weten we niet. Enigsinds beschonken fietsen we naar een restaurantje aan de rivierzijde, waar ik een “hotpot fish” bestel. Hete kooltjes houden de vis soep heet. Omdat we aan de straat kant zitten, worden we 3 maal lastig gevallen door mensen die wat willen verkopen. Een oude vrouw houd haar hand op voor geld. Wat moet je hier nu mee? Bas wordt moe dus vraagt hij om the bill en fietsen we zonder licht terug naar het hotel.

Vrijdag 27 Juli. Om 7uur sta ik op en ga ik weer eens een stukje hardlopen. Ik ben inmiddels aardig wat kilootjes aangekomen en de conditie is behoorlijk achteruit gegaan. In plaats van een soepele tred is het nu meer stampen met een gangetje van een kilometertje of 8 per uur. Ik loop naar het zuid oosten richting de rivier. Het wordt steeds rustiger. De meeste mensen zijn erg aardig en groeten als ze me tegenkomen. Ze leven in huisjes van hout en riet of van beton. De betonnen huisjes zijn mooi qua architectuur en hebben frisse pastel kleuren. Er lopen allerlei dieren rondom de huizen, waaronder eenden, kippen, kuikens, honden en bruine buffeltjes. Een jonge knul is bezig een kruising tussen een licht roze inktviss en een worm in de zon te leggen. Hij geeft aan dat het eten is. Er liggen verschillende houten bootjes in de rivier van een mini optimistje tot een visserboot. In de rivier staan grote netten die tussen 4 palen boven het water hangen.

Het betonnen pad loopt dood, dus ga ik terug. In een paar huisje staat de muziek keihard aan met de lokale Frans Bauer muziek. Ik wordt ingehaald door 3 fietsende vrouwen. De voorste heeft een kip achterop, die daarachter een stel eenden en die daarachter bessen en mierikswortel. Ik sluit me aan bij deze kopgroep en bijt me vast in de wortels. Het tempo ligt eigenlijk wat te hoog maar ik laat niet los. De dames vinden het wel grappig dat ik achter ze blijf hangen. Ik las gisteren dat Rasmussen, na Vino, ook uit de Tour is gegooid vanwege doping. Wat een ongelofelijke trieste ontwikkeling voor de Rabo, de Tour de France en de hele Wielersport. Via de nieuwsbrief van CVVO lees ik dat Bas zaterdag 18 Augustus om 11.00u thuis tegen NOK moet spelen. We gaan natuurlijk proberen aanwezig te zijn.

Terug in het hotel gaan we samen ontbijten. Anja heeft vanochtend nog oog in oog gestaan met een enorme spin toen ze in bad zat. Ze had haar lensen niet in en dacht dat het stroom draden waren. Iemand van het hotel heeft hem toen met de bezem van de TL afgeslagen. De spin rende als een dolle door de badkamer. Na een paar keer te hebben mis geslagen en te trappen heeft hij het dier uiteindelijk geplet. Tijdens het ontbijt kletsen Tes en Bas wat af met Rose uit Brabant en haar vriend. Ze zegt dat we “leuke” kinderen hebben. Anja en ik kijken elkaar met verbazing aan en bedanken haar voor het compliment. Ze hebben voor morgen een 3-daagse trip met 2 Easyriders geboekt. Dit zijn motorrijders die toeristen achter op hun motor vervoeren en ze leuke plekken in Vietnam laten zien. Ze hebben meestal een gastenboek mee, waarin verschillende reisverhalen zijn te vinden. Ze willen ook nog naar Hanoi, Sapa en Halong Bay. Ik geef ze nog wat informatie over hotels, vluchten en tours. Ze zijn gisteren op de fiets naar het, volgens hun, mooie strand met palmbomen geweest.

Tes, Bas en Anja gaan poedelen in het zwembad. Ik browse wat over het internet. We gaan op de fiets naar Hoi An, waar we wat gaan eten en drinken in het lounge restaurant Moon. De bediening is erg aardig en spelen met Tes en Bas. Op de menu kaart staan New Zealandse termen. De eigenaresse legt uit dat ze vroeger met een guy uit NZ heeft samengewerkt. We struinen allerlei kleidingzaakjes af. Anja en Tes laten zich een jurkje aanmeten en ik een kostuum met overhemd. Het “kost weinig”, maar we weten niet of je dan ook “wat hebt”. Morgen is het klaar dus dan zullen we wel zien. Omdat het full moon is, de 14e op de maan kalender, is er feest in de stad.

Tussen 19.00 en 21.00 uur mag er alleen worden gelopen in het centrum. Er zijn allerlei spelletjes, optredens en demonstraties. In de rivier drijven allemaal kleine lampionnen wat het geheel een gezellige sfeer geeft. We eten nog wat spring rolls in een restaurant wat het WWF promoot. Bas verteld trots dat hij al WNF ranger is. Ook hier speelt de bediening weer met Tes en Bas. De ober laat ze een truc met een touwtje zien, die Bas met een groot hakmes mag doorsnijden. Hij stopt het touwtje terug in zijn mond, kauwt wat en wonder boven wonder is het touwtje weer heel.