Mui Ne

Maandag 30 Juli. Het is een onrustige nacht. We zitten kennelijk in een stoptrein, want hij stop vaak. Elke keer als we weer gaan rijden, volgt er een hard en lang fluit signaal. Het is 5 uur en ik voel pijn in mijn rug en ga een stukje wandelen. In het toilet ga ik bijna over m’n nek. Het is zo’n hurk toilet met een gat waardoor je het spoor kan zien. De stank is vreselijk. Ik loop terug en ga weer liggen zonder te slapen. Voor 6 uur gaat de zon op. We worden allemaal wakker en krijgen het ontbijt van een mannetje met een karretje. Het bestaat uit: een onbelegd wit broodje, een flesje water en een zakje met soja melk. Om de vieze smaak uit onze ongepoetste mond te krijgen, kauwen we op een stuk kauwgom.

Van Mui Ne

Om 7.40 komen we op het kleine station van Muong Man aan. We zijn op tijd gewaarschuwd door het treinpersoneel, dus we konden rustig uit de trein stappen. Omdat er geen taxi’s staan, bellen we Nja van de Paradise Huts. Binnen 15 minuten komt er een taxi waar we onszelf met spullen in proppen. Het eerste stuk van de onverharde weg bestaat uit rode aarde met vele kuilen. Daarna wordt het asfalt en rijden we in 45 minuten via Phan Thiet naar Mui Ne. We zien hier en daar een grote zandduin aan onze linkerhand. Aan de rechterhand zien we vele resorts met palmbonen aan het strand.

We stoppen bij het kite-surf resort Full Moon. We worden vriendelijk ontvangen bij het naastgelegen Paradise Huts, wat uit een tiental huisjes bestaat met een mooie tuin direct aan het strand. Onze beach front villa is nog bezet. We mogen van de attente Nja eerst een andere kamer gebruiken om lekker te douchen, aangezien we een reis van meer dan 16uur achter de rug hebben. We gaan eerst wat juices drinken en eten een pannekoek. Het uitzicht vanuit het restaurantje is prachtig. Het strand is nu wat smal omdat het vloed is. Er waait een verkoelend windje. Er zijn verdacht veel Nederlandse stelletjes en families. Ik loop naar Jibes, waar ze surf en kitespullen verhuren. Ik moet naar Armando vragen, die op dit moment weg is.



We gaan douchen. Bas en Tessa gaan spelen en ik ga met de computer aan de slag. Anja verteld dat het behoorlijk is gaan waaien en dat er een aantal kite surfers bezig zijn. Ik loop naar Jibes en vraag naar Armando. Hij is net met 2 beginnende cursisten bezig op het strand, die al 5 dagen wachten op wind. Wellicht heeft hij om een uur of 4 tijd. Anja en ik gaan onder de rieten parasols op de strandstoelen liggen en genieten van het (kite-)surf spectakel. Er zitten een aantal cracks tussen. Om 4 uur ga ik het proberen. Armando heeft een boardje klaargelegd en geeft aan dat ik de kite en andere spullen kan ophalen. Opeens komt er een donkere lucht aan en gaat het keihard waaien. Alle surfers komen snel naar het strand. Een hond wordt getroffen door een wegwaaiend board en loopt jankend van het strand. Een kitesurfer wordt ongecontroleerd tientallen meters door het water gesleept. Wonder boven wonder gebeuren er geen ongelukken.

Van Mui Ne

De wind wordt aflandig en krimpt tot een klein zuchtje. Vandaag wordt het helaas niets meer. Ik maak afspraken met de Portugeese Armando voor morgen. Hij woont hier al 2 jaar en het bevalt hem goed. Hij legt me de theorie van het hoogtelopen en 3 manieren om te wenden uit. ’S Avonds lopen we 400m naar het Spa resort Nina, waarvan we deze week het zwembad mogen gebruiken. De Spa ziet er erg mooi uit. Je kan er naar de sauna en allerlei behandelingen ondergaan, zoals massages, voet reflex, manicure en coiffure.

Op de terugweg gaan we een prachtig in aanbouw zijnde appartementen complex bekijken. De bewaker spreekt geen Engels. Een Italiaanse man laat ons 2 design appartementen en bijbehorend zwembad, terras en bar zien. De appartementen zijn erg stijlvol Italiaans ingericht, compleet met interieur en plasmascherm. De eigenaar komt (alweer) uit New Zealand en probeert de appartementen over een maand te verkopen en te verhuren. Het penthouse gaat 500KU$ en een beachfront appartment 300KU$ kosten. In verband met de huidige wetgeving kan je 59 jaar leasen met optie tot eigendom, mits de wetgeving in die tijd is veranderd. De NZ-der en Italiaan zijn met nog meer projecten bezig. Er wordt hier stevig ontwikkeld. We zien het ene na het andere resort in de steigers staan.

Van Mui Ne

We gaat eten bij het restaurant tegenover onze hut. Het wordt aardig druk. We krijgen nog een excursie naar de Duinen aangeboden. Terug in de hut kijken we met zijn allen naar een enge aflevering van Fear Factory. Tes en Anja delen een bed. Bas en ik het andere. Gelukkig kunnen we vanavond weer comfortabel slapen, zonder “gedeng gedeng”!

Dinsdag 31 Juli. Ik wordt vroeg wakker en check gelijk of het ook waait. Er waait een klein briesje en het is half bewolkt. Misschien gaat het tegen het middag uur, net als gisteren, wat harder waaien. Dan maar even de blog bijwerken. Om 8 uur zitten we met zijn allen aan het ontbijt: een pannekoek of omelet. Bas en Tessa gaan spelen. Na een tijdje komen ze terug. Ze hebben een aanvaring met een Aziatische vrouw gehad. De vrouw zegt tegen Anja dat ze zich ergert aan het drukke gedrag van de kinderen. We vragen aan Tes en Bas wat er is gebeurt en of ze rekening willen houden met anderen. Ze zijn zeer verbaloreerd. Ze mogen toch wel spelen? De Aziatische vrouw is samen met haar man en 2 jonge kinderen op vakantie. Kennelijk zijn ze op zoek naar rust. Bas en Tes hangen soms als apen in de tuin en maken muziek met fluitjes en halen kattekwaad uit met het personeel. Ze zijn erg vrij en kunnen het zich soms moeilijk voorstellen dat anderen zich hier aan storen. Wie moet zich waaraan aanpassen?

Van Mui Ne

Het waait nog steeds niet voldoende. Armando gaat wel met een cursist oefenen. Ze krijgt een kleine kite om op het strand alvast het gevoel te krijgen. Een aantal windsurfers gaan de zee op. Honderd meter verder kunnen ze soms planeren tijdens een windvlaag. Tes en Bas zijn inmiddels aan het spelen met 4 meisjes uit 2 Nederlandse gezinnen. Ze zwemmen in de branding en laten zich met de golven meesleuren. Ze hebben dikke pret. We huren met z’n allen een aantal bodyboards bij Jibes. Het is niet makkelijk om tegen de golven op te zwemmen, maar als het lukt kunnen ze tientallen meters met een golf worden meegesleept.

Van Mui Ne

Omdat het vanwege de bewolking niet zo erg warm is, ga ik een stuk hardlopen. Met blote voeten en ontbloot bovenlichaam loop ik naar het uiterste puntje van het strand richting Phan Thiet. Onderweg zie ik een behoorlijk aantal resorts, waarvan nog een aantal in aanbouw zijn. Het is erg rustig en het strand is vanwege het lage tij een stuk breder geworden. Aan het einde van het strand verzamel ik een aantal mooie schelpen voor Tes en Bas en loop dan terug naar ons paradijs.

Van Mui Ne

Anja ligt op een strandstoel en is in gesprek met een Nederlandse familie. Ze zijn vanuit Saigon door Vietnam aan het reizen. Ze hebben vanochtend een jeep safari gedaan. We krijgen wat tips en kletsen over elkaars vakantie ervaringen. Om vijf uur gaan we dochen. Anja heeft ervoor gezorgd dat de boiler gerepareerd is, dus ze is erg in haar nopjes als ze een hete douche krijgt. We gaan een Latte aan de overkant doen en kijken naar surf spullen in de Jibes shop. We eten springrolls bij Lam Tong, een tentje naast Jibes waar het behoorlijk druk is. Een van de Nederlandse families eten hier 3 maal per dag. We zitten naast hun en praten wat. De andere Nederlands familie gaat naast ons zitten, dus wordt het een Nederlands onderonsje. De kinderen zijn met elkaar aan het keten op het strand en in de hangmatten.

Van Mui Ne

Tijdens het eten gaat het behoorlijk hard regenen. Net als gisteren. Gelukkig zitten we droog. We vragen de rekening en krijgen nog gefrituurde banaan als toegift. Dan lopen we terug naar ons paradijs waar we Harry Potter en de vuurbeker op de PC kijken en in slaap vallen.

Woensdag 1 Augustus. Woh het is alweer Augustus! Time flies. Anja en ik worden voor zevenen wakker en horen het rustgevende geluid van de branding. Vanuit bed naar het strand is het misschien 10 meter. Ik loop het terras op om van het uitzicht te genieten. Er lopen al wat mensen over het strand en er zelfs al iemand aan het (golf)surfen. Het is bewolkt. Na het ontbijt gaan Tes en Bas met de andere Nederlandse kinderen spelen. Anja en ik lezen wat. We lunchen bij de buren en plotseling geeft Armando groen licht om te gaan kitesurfen. Er worden een aantal taxi’s gehuurd en alle spullen worden ingeladen. We zijn met een groep van ongeveer 15 mensen.

Na 5km stappen we uit bij een smal pad tussen 2 accomodaties wat bij het strand uitkomt. We dragen met elkaar alle spullen naar het strand, waar de wind half aanlandig waait. Het gaat gebeuren. De kites worden opgeblazen en iedereen maakt zich gereed. De beginnende cursisten zijn de Fransen Pascal en Natanja, de Amerikaan Woody en de Ierse Neve. Samen met de Fransman Julian zit ik nog in de prutser categorie. Ik mag een 15m2 hybride Airush kite gebruiken met een Underground 42 board. Volgens mij waait het te weinig dus ik besluit wat te gaan kijken en te helpen. Een andere Fransman gaat met zijn eigen 14m2 North Rhino Bow kite het water op. Hij knalt de branding door en gaat als een speer. Er komen nog 2 kiters, waarvan er eentje behoorlijk gezet is, die ook goed uit de voeten kunnen.

Ik pomp de kite op en bevestig de lijnen. De bar en quick release systeem is iets anders dan mijn North spullen, maar ik heb snel door hoe het werkt. Een assistent helpt met het launchen van m’n kite. Er zit enorm veel power in de kite, waardoor ik steeds omhoog wordt getrokken, zelfs als de kite op 12uur staat. Ik vraag aan de assistent hoe ik de kite wat anders kan instellen om minder power te krijgen. Ik denk de kite op de maximaal depower stand ingesteld te hebben en ga het proberen. Het valt niet mee om in de heftige branding te starten. Het zoute water stroomt al m’n holtes binnen en voel het in mijn ogen prikken. Het starten gaat goed en ik schiet door het water.

De kite is te groot en kan hem niet goed onder controle houden. Ik blijf hangen achter een enorme golf en breng de kite op 12uur. De kracht is zo groot dat mijn hele trapeze en drijfvest naar boven wordt gehesen, waardoor m’n longen samen worden gedrukt en ik amper kan ademhalen. Ik schiet nog een paar keer over het water, waarna ik besluit te stoppen. De kite is te groot, wat een hoop energie kost en het allemaal onhandelbaar en gevaarlijk maakt. Met moeite breng ik de kite op 3uur, waar een assistent hem opvangt. We lopen samen terug. Armando geeft aan dat de kite in combinatie met de 30m lijnen te veel zijn. Hij legt me uit hoe ik de kite nog beter had kunnen trimmen door de front tube meer naar beneden te trekken. Dit geeft hetzelfde depower effect als je de bar van je afduwt.

Armando geeft aan dat ik een kleinere kite kan pakken. Ik blaas een 12m2 C-kite op. Als ik klaar ben is het te laat en gaan we stoppen. Ik heb helaas maar een paar minuten met een te grote kite kunnen klojen. We ruimen alles op en lopen naar de weg. De taxi’s zijn er niet. We hadden om 5uur afgesproken en het is nu 15min later. We bellen het taxibedrijf. Na een kwartiertje komen er 2 aan. Deze keer willen ze de natte, zanderige spullen niet in de taxi hebben. Iemand biedt een jeep aan en gaat deze ophalen. Dan komen we 2 Engelsen zonder hun kite spullen tegen. Ze hebben een huisje aan het strand gehuurd om hun spullen te stallen. Armando vindt dit een goed idee en doet hetzelfde.

Ik ga met een stuk of 10 anderen met de jeep mee. Ik sta met z’n vieren op de achterbank en steek met kop en schouders boven het dak uit, waar nog een kite board op ligt. We gieren het uit en proberen ons zo goed mogelijk vast te houden. Wat een rit. Bij Jibes nemen we afscheid en spreken af om elkaar rond elf uur te verzamelen.

Van Mui Ne

Omdat de twee Nederlandse families morgen weggaan, gaan we met zijn allen aan een grote tafel dineren. Het is erg gezellig en we leren elkaar wat beter kennen. Ze komen uit Zuid-Holland. Herro werkt bij de GGZ en traint criminele jeugd m.b.v. de EQUIPE-methode om ze uit de gevangenis te houden. Rolf is beleidsmedewerker Financien bij een politie regio in Rotterdam, die goed is voor 10,8% van het landelijk politie budget. De kinderen spelen met elkaar op het strand, waar ze allerlei acrobatische toeren uithalen. Ze worden tot grote angst van Tessa nog achterna gezeten door een grote hond.

Als we allemaal verzadigd zijn, delen we de rekening en gaan Bas en ik nog het tweede deel van de Matrix op de PC kijken.

Donderdag 2 Augustus. We worden allemaal tegelijkertijd wakker. We praten over het etentje van gisteravond en over hondjes. Als Anja de deur opent ziet ze dat het regent. Dat is niet de bedoeling. Dan nog maar wat in bed blijven liggen. We zitten alleen aan het ontbijt. Het strand ziet er wat troosteloos uit. Er zijn 6 mensen aan het golfsurfen. Even later komt de Nederlandse familie ook aan het ontbijt. Ze gaan vandaag om half twee weg naar Nha Trang. Om half elf loop ik met een paraplu naar Jibes toe. Armando is nog niet gesignaleerd.

We lezen de laatste Linda die we van de Nederlanders hebben gekregen. Anja leest het boek Geisha en ik begin aan De vrouwen van Fossil Nash. Ik loop weer met de paraplu naar Jibes. Nog steeds geen Armando. Woody stelt me aan zijn familie voor. Ze wonen in Ho Chi Minh en zijn hier op vakantie. Woody heeft in een heleboel landen gewoond, waaronder de Fillipijnen en Maleisie. Hij werkt voor de Amerikaanse overheid om lokale agrarische bedrijven te helpen te starten en te groeien. Nefe en Julian zijn er ook. De Fransman met zijn eigen spullen vraagt of ik met hem meega, want hij wil niet alleen. Ik geef aan dat ik graag met Armando mee ga en op hem wil wachten. Het is inmiddels lunch tijd, dus gaan we naar Lam Thong voor wat noodles en rijst. Na het eten nemen we afscheid van de 2 Nederlandse families die met de Open Tours bus naar Nha Trang gaan.

Van Mui Ne

Armando komt op z’n scootertje aanrijden. We gaan bij Lucy Resort kijken of de weersomstandigheden goed genoeg zijn. Ik spring bij Armando achterop en we rijden in 10min naar het strand. Er waait net genoeg wind en het miezert. We gaan terug om iedereen te vertellen dat we het gaan proberen. We rijden met een paar motorscooters en –taxis naar het strand. Daar halen we de kitespullen uit het gehuurde appartement en maken alles gereed. Ik tuig een 15m2 C-kite op. Als ik klaar ben is het behoorlijk harder gaan waaien. Een paar kiters knallen over het water en maken sprongen van minstens 5 meter. De Fransman met zijn 14m2 Rhino kan met grote moeite terugkomen. Ik help hem met het neerhalen van zijn kite.

Armando geeft aan dat m’n kite te groot is en hij wil even afwachten of ik wellicht met een 12m2 C kan gaan kiten. Julia gaat het eerst met een 9m2 Bow proberen. Dan mag ik met de 12C. Helaas is de wind weer minder geworden, waardoor de 12C voor mij te klein is. Ik ga terug en pak de 15m2. Het starten gaat erg goed ondanks de hoge golven. De wind is net te weinig om te kunnen planeren. Naar het strand toe kan ik de golven afrijden, waardoor ik stukken kan planeren. Kicken!

De wind neemt verder af en ik kan het helemaal schudden. Ik verlies nog even m’n board, die ik later ongezien als een torpedo in mijn linker schouderblad krijg geboord. Auw, dat deed pijn. Gelukkig dat het m’n hoofd niet was. Het was kort, maar ik heb toch even het heerlijke kite gevoel gehad en heb geleerd hoe ik in de branding kan starten. We ruimen de spullen weer op en brengen ze weer naar het appartement. Armando geeft me nog een tip om lange halen van 11 naar 2 uur te maken bij weinig wind. We rijden met de scooters terug naar Jibes, waar we voor morgen afspreken.



Onze bungalow is op slot. Anja en de kids zijn weg. Ik ga ze zoeken, maar kan ze niet vinden. Ik krijg de reserve sleutel van Nja en ga lekker lang douchen. Als ik me net heb aangekleed komt de rest binnen. Ze zijn helemaal naar Lucy gelopen om naar het kite te kijken. We waren helaas net weg toen ze aankwamen. Nadat iedereen een douche heeft genomen, gaan we naar de buren om wat te eten. We zijn aardig afgepeigerd en liggen vroeg onder de wol.