 |
| Van Mui Ne |
Iets na 12 uur ga ik naar Jibes. Vandaag gaat het niets worden. We gaan lunchen en daarna regelt 4 Open Tour Bus tickets voor maandag naar Ho Chi Minh/Saigon. Voor zo’n 4Euro p.p. rij je bijna 300km met de bus. S’ avonds gaan we met de taxi naar het Italiaanse restaurant Good Morning Saigon. Een Italiaan treedt op als gast heer. De pizza’s smaken erg lekker. Anja eet haar vingers bijna op bij de Tiramisu. De Italiaan staat erop dat we nog een Italiaanse citroen likeur drinken voordat we weggaan. We lopen terug, bekijken wat surfwinkels en pinnen bij de ATM. Het is een zwoele, droge avond en de trui die ik aan heb begint te benauwen onder mijn oksels. De wuivende palmen, resorts, restaurant, cafes en winkels creeren een aangename vakantie sfeer.
 |
| Van Mui Ne |
Tes en Anja gaan vroeg slapen. Bas en ik blijven nog even hangen voor de TV en doen onze luiken om 23.30uur dicht.
Zaterdag 4 Augustus. Het blijft maar regenen. Het is regenseizoen, maar volgens LP hebben ze er hier niet zoveel last van vanwege de hoge duinen en bijbehorend microklimaat. Normaal regent het kort en krachtig, maar nu is het al de derde dag dat het regent. ’S Avonds is het even droog. We eten onze pannekoek en turen naar de zee. We zien weer wat nieuwe gezichten op het strand. Het waait redelijk. We lezen wat en de kinderen spelen PSP spelletjes. Om 11uur informeer ik bij Jibes. Armando is er niet. Ik stuur hem een sms. Vlak voor de lunch komt hij eraan. Hij gaat met de Fransman het strandje verderop checken. Wij gaan lunchen bij Lam Tong.
Ondanks de stevige regen gaan we kiten. Armando geeft vandaag geen les, maar gaat zelf kiten. Hij vertrekt samen met de Fransman vanaf Jibes, wat ze vanwege de aflandige wind erg veel moeite kost. We spreken af bij Lucy. Armando zoekt de rode 12 en 15m2 Airush C-kite voor me uit met het gele RRD 48” Flex board. Ik mag twee van zijn “beachboys” meenemen. Ik moet zelf maar een taxi regelen. Nadine en kids gaan met de scooter van Armando en Julian gaat met z’n eigen scooter. Er wordt een taxi gebeld. De beachboys en ik stoppen de spullen in de laadruimte. Er zijn al een groepje kiters vanaf vanochtend bezig met kites tussen de 9 en 13m2. De beachboys tuigen de 12m2 voor me op. Nadat ik de kite goed heb afgesteld ga ik te water. Het starten gaat goed. Na een minuut breekt de veiligheidslijn, waardoor de kite volledig depowered.
Een beachboy helpt met het terugbrengen van de kite. De vijfde lijn was provisorisch gemaakt en volledig kapot gescheurd. Gelukkig gebeurde het vlak bij het strand. De beachboys pakken een nieuwe bar en bevestigen de nieuwe lijnen aan de 12m2. Als we willen launchen gaat het opeens stormen. We brengen alle kites op het strand en graven ze in. Armando is echter nog op het water. Zijn kite staat hoog en hij zakt helemaal af naar Mui Ne. Na een tijdje zien we hem niet meer. De Fransen gaan met de scooter naar hem op zoek. Neve komt nog langs en baalt dat ze vandaag niet is gewaarschuwd. Ik vertel dat er vandaag geen les is. Tes, Bas en Anja komen met de taxi aan. Ze willen gaan kijken bij het kiten. Helaas is er weer geen actie.
Armando is terug. Hij heeft spannende momenten meegemaakt. Hij heeft zijn kite los moeten laten, heeft de lijnen vervolgens ingehaald en is op z’n kite gaan zitten. Via de rescue mode is uiteindelijk op een klein strandje terecht gekomen. Dit betekent dat hij de tip van zijn kite heeft gebruikt als een soort klein zeiltje om zich naar de kant te sturen. Hij is bekaf en staat te rillen van de kou. Wij hebben het ook niet bepaald warm. De wind wordt iets minder sterk, maar waait meer aflandig. Vandaag wordt het niets meer, dus pakken we de spullen in en gaan met de taxi terug naar Jibes.
 |
| Van Mui Ne |
Morgen wil Armando naar het Noorden gaan reizen. Waarschijnlijk gaat hij laat weg, waardoor hij morgen vanaf 10uur nog les kan geven. Hij vertelt me dat hij niet veel zin heeft om Nadine les te geven. Hij kite kennelijk liever voor z’n eigen plezier. We nemen een lekkere hete douche om weer wat op temperatuur te komen. We eten die avond hamburger, frites en pizza bij Jibes terwijl we kijken naar allerlei kitefilms. Vergeleken met die gasten hebben we nog een lange weg te gaan. Terug in de hut, zien we op de TV dat het weer in Vietnam slecht is. We hebben vandaag gehoord dat er veel regen is en dat er zelfs zandstormen zijn. We zitten hier gelukkig warm en droog. Hopelijk wordt het morgen beter. Trusten.
Zondag 5 augustus. Het heeft vannacht geregend, maar het lijkt droog al we opstaan. De lucht is wat minder bewolkt en de wolken vliegen aardig snel over onze hoofden. Bas is slaapt nog steeds als wij ontbijten. Om 10uur ga ik naar Jibes. Armando is er nog niet. Ik ga bij Lionel aan tafel zitten, die mij het verhaal van Blue Ocean/Jibes verteld. Pascal is 20 jaar geleden naar Vietnam gekomen. Hij was toen chef bij de Franse Accor groep. 12 jaar is hij begonnen met het Full Moon resort en in 2001 met Jibes, een surf restaurant/bar/verhuur/shop. Armando runt de kite verhuur/les activiteit, Lionel sinds 2 weken het restaurant en de stagiare Julian de shop voor 4 maanden.
 |
| Van Mui Ne |
Er zijn inmiddels een hoop resorts, restaurants/bars en 12 kite shops bijgekomen, waardoor Pacal een nieuw concept wil toepassen. Hij gaat zelf binnenkort 2 baaien noorderlijker verhuizen, waar hij ook een 2e Jibes wil openen. Zijn doelgroep zijn expats. Armando is inmiddels gekomen. Hij neemt, zoals een echte Portugees betaamt, eerst een espresso om wakker te worden. Hij wil aan de slag. Neve, die wat maag problemen heeft, wil ook mee. Armando en ik gaan een kijkje nemen bij Lucy. We komen daar de Fransman tegen die aan het lunchen is. Hij heeft al gekited. Volgens hem waait het stevig en had hij moeite om z’n 14m2 kite onder controle te houden.
We lopen het strand op en zien een paar kiters. Een Aussie komt net terug en zegt dat het erg moeilijk kiten is vanwegde de veranderde wind en hoge branding. Dan is zijn kite onder- en dan weer over-powered. Armando durft het risico niet te lopen om zijn kite spullen te verhuren. Hij is er klaar mee. De Fransman biedt mij z’n 14m2 kite aan. Ik bedank hem voor het aanbod, maar de kite is te groot voor mij en de condities te lastig. Terug in Nederland heb ik nog 2 weken vrij en moet dan maar m’n slag slaan.
We rijden op de scooter terug. Neve is erg teleurgesteld. Ze had al een andere kite school geregeld omdat ze dacht dat Armando vandaag weg zou gaan. Toen hij er toch was heeft ze de andere school afgebeld. Nu moet ze de zaak weer terugdraaien. Ze moet en zal kiten leren. Als ze begin volgende maand terug gaat naar Dubai wordt het namelijk weer volop werken geblazen. We rekenen beide met Armando af. Ik betaal hem een half uur kite instructie. Armando vertelt eerlijk dat hij het na een jaar kite les geven helemaal gehad heeft. Hij moet er nodig tussenuit en probeert zo nog de bus naar Hoi An te regelen. Hij krijgt zijn vriendin echter niet telefonisch te pakken. Ik neem afscheid en krijg zijn armandomanelnogveira@hotmail.com adres.
Tes, Bas en Anja zijn inmiddels ook gekomen. Ze willen gaan lunchen. Ze zijn ingesprek met een Nederlandse familie, die naast ons een Full Moon huisje hebben gehuurd. De man verteld vol kleuren en geuren hun belevenissen. Hij blijkt schrijver te zijn en heet Dirk Weelden. In October komt zijn nieuwe boek “ Het Middel” uit. Hij is een sympathieke man met pretoogjes en heeft Fylosofie en Sociologie gestudeerd. Enthousiast verteld hij hoe en waarom hij is begonnen met schrijven. Hij woont samen met zijn levensgezellin Annemie en kinderen in hartje Amsterdam. Hij gaat eind dit jaar trouwen. Om te kunnen leven schrijft hij 2 boeken per jaar en doet daarnaast freelance werk. Hij krijgt samen met 200 anders Nederlandse schrijvers een tegemoetkoming uit een Letterkunde fonds.
Ze vertrekken zo met de bus naar Ho Chi Minh. Als we afscheid nemen vraagt Anja of Dirk niet een boek heeft omdat ze al haar eigen boeken uitheeft. Hij heeft niets bij zich. Annemie biedt haar boek “De Vliegeraar” aan, waar ze nog niet aan toe is gekomen. Ze schrijft haar adres in het boek, zodat Anja het in Nederland terug kan sturen. In de tussentijd heb ik een jeep voor een duin safari geregeld. Het is een 40 jaar oude Russische Jeep uit het leger. We rijden naar het Noorden. Na 5 minuten begint de Jeep te horten en te stoten. We stoppen op een plek waar de weg overstroomd is door water. De chauffeur koopt een fles brandstof die hij in de wagen giet. Na een tijdje proberen te starten, rijden we naar de Red Dunes. We lopen door een riviertje onder begeleiding van een klein meisje dat onze gids is. Ze is een bijdehandje, wat al aardig Engels spreekt.
 |
| Van Mui Ne |
 |
| Van Mui Ne |
De zand sculpturen zijn erg apart en sommige keihard. We beklimmen een hoge duin en kijken over de rivier en de zee uit. We springen naar de rivier en lopen terug naar de auto. We geven het gidsje wat geld. Ze wil meer en haar vrolijke humeur slaat om als een blad aan de boom. We rijden meer dan 20 kilometer verder naar de white dunes. We komen langs 2 mooie baaien, waar hier en daar een resort uit de grond wordt gestampt. Er gaat hier de komende 5 tot 10 jaar veel ontwikkeld worden. Volgens onze chauffeur varieert de grondprijs tussen de 50 en 300U$ per m2. We komen aan bij de White Dunes, een soort Sahara waarnaast een oase is gelegen, bestaande uit een meer met lotusbloemen met daarom heen groene struiken en bomen. Het waait hard en we worden bijna gezandstraald als we de duinen op lopen.
 |
| Van Mui Ne |
Er lopen kinderen met ons mee die ons wel een plastic matje willen verhuren om van de duinen af te sleeen. Het uitzicht is wijds en de wind creeert mooie impressies om vast te leggen. Na 40 minuten stappen we weer in de jeep om op weg naar de Yellow Dunes te gaan. Omdat we al genoeg zand hebben gezien, vragen we deze stop over te slaan. Als laatste gaan we naar de Red Canyon, waar ook mooie rode zand creaties zijn te zien. We worden bij Jibes afgezet waar we nog Mojito en VodkaJus drinken tijdens Happy Hour. Daarna gaan we aan de spring rolls, BBQ fish en noodle soup bij Lam Thong. De kinderen willen naar bed. We wassen het zand van ons af en gaan lekker schoon in bed liggen. Al snel ligt iedereen in de tuk als ik nog bezig ben om de blog bij te werken en naar de muziek luister via de koptelefoon.
 |
| Van Mui Ne |
No comments:
Post a Comment