Maandag, 13 augustus. We worden laat wakker. We ontbijten wit brood met kaas. De kinderen nemen Milo en yoghurt met grote choco vlokken . We ruimen het huis op, stoppen het beddegoed in de wasmachine en vullen de koelkast aan. We laten een brief achter met een bedankje samen met een leuke haarspeld voor Indira en een Vietnameese vlinder met 10 PSP games DVD’s voor Rahul.
Om 12.45 lopen we met onze koffers naar het MTR station en rijden naar Bugies, waar we Indira ontmoeten voor overdracht van sleutels en enkele Indiaase spullen. Indira’s vader heeft gisteren bladeren en anti-mieren krijt gekocht en meegegeven aan haar zuster die vanochtend weer thuis in Singapore is aangekomen. We hebben nog maar weinig tijd en eten daarom een snelle hap bij Burger King. De frietjes smaken erg goed.
Om 14.30 komen we aan op Terminal 2 van Changi airport. We halen een Latte bij Coffee&Bean en gaan met de Airport Express naar de Jetstar incheck balie 4 in Terminal 1. We kunnen gelukkig 20Kg pp meenemen, dus geen gestress om teveel gewicht. Om 16.45 stijgen we op om iets meer dan 3 uur later aan te komen op HKIA.
We proberen op het vliegveld van Honk Kong een hotel te boeken. Het Regal hotel, waar de famillie Hollink gaat verblijven, zit vol en is ook erg duur. We kijken naar wat alternatieven, maar ook deze zijn boven ons budget. We besluiten dan maar om met bus E11 naar Causeway Bay op Hong Kong Island te gaan en ter plekke accommodatie te zoeken. We stappen uit voor het Regal Hotel. Anja checkt nogmaals of er plaats is en of de Hollinkjes er al zijn. Niet dus.
Het is al tegen twaalven. We lopen door de Stephonson street, maar kunnen geen hotel of hostel vinden. Er achter vinden we het Parklane Hotel, maar deze zit ook vol. De portier verteld ons hoe we de hostels aan de achterkant kunnen vinden. We kunnen op nummer 27, 37 en 47 een deur binnengaan en vervolgens vragen op welke verdieping een hostel zit. Ze zijn dus voor een buitenstaander niet te vinden. Na een paar keer nul op rekest te hebben gekregen, vinden we Sam van de HK Hostel op 47. Hij heeft verderop nog een kamer. Anja gaat met hem mee. Het is klein, maar we zijn allang blij dat we na middernacht een slaapplaats hebben. We crachen op de 2 kleine bedden en vallen als een baksteen in slaap.
Dinsdag, 14 augustus. Ondanks de krappe kamer en de koude airco hebben we lekker geslapen. Ik ben als eerste wakker en ga alvast even de buurt verkennen. Ik loop via Victoria Park naar de kade. Er liggen traditionele schepen, maar ook luxe jachten. De vele en hoge wolkenkrabbers zijn er indrukwekkend. Helaas is het weer niet super, waardoor het er wat grauw en grijs uitziet. Ik loop langs het water, waar ik een soort watertaxi’s tegenkom. Een vrouw nodigt met uit om aan boord te komen. Ze gebaart een rondje te varen en houdt een bordje met “50” omhoog. Ik probeer m.b.v. een kaart uit te vinden wat voor rondje ze bedoelt. Ze spreekt voor geen meter Engels. Ik roep dat ik wellicht later met de familie terugkom. Via een loopbrug ga ik weer terug waar ik in die typische smalle chineese straatjes met opvallende neon-verlichting terecht kom. Ik vind het wel een prettig sfeertje.
Om onze trek te stillen lopen we naar de Sogo Shopping Mall en gaan ontbijten op de 4 etage in het koffie restaurant. Anja regelt een kamer voor vanavond. We krijgen een sms van de Hollinkjes. We spreken om 16u af, omdat Hans wil slapen. Wij gaan met de taxi naar het Peak Tram station, waar ook Maddam Tussaud zit. We rijden tegen de steile helling op naar de Peak, waar we in de wolken terecht komen. Op de top bevindt zich een shopping centre met allerlei restaurantjes. We gaan naar het dak. Helaas is het uitzicht minimaal. We gaan met de roltrappen terug en eten sandwiches gegeten bij DeliFranche.
We gaan met de tram terug en rijden met de Taxi naar Causeway Bay. Anja’s zool laat los. Ze gaat terug naar de kamer om nieuwe schoenen aan te trekken. Om 16u ontmoeten we de Hollinkjes in het Regal hotel. We zijn blij elkaar te zien. We maken kennis met de KLM gezagvoerder Van Der Ven en een deel van de bemanning met wie we donderdag terug gaan vliegen. Het wordt de laaste vlucht van de gezagvoerder. Hij gaat met pensioen.
We gaan een borrel drinken. Het regent erg hard. Wij zitten gelukkig droog onder de luifel op het terras. Hans heeft trek en bestelt nachos, die de kinderen ook wel lekker vinden. Die hebben trouwens de grootste lol en proberen pinda’s in de glazen van elkaar en van ons te gooien.
Met twee taxi’s rijden we naar Star Ferry Pier. De taxi chauffeurs maken er een race spelletje van. Daar stappen we op de Star Ferry en varen naar Kowloon. We horen de oude dieselmotor stampen en ruiken de dieseldampen. Als we aankomen zien we een mannetje in een vreemde positie op een stoel slapen in zijn kraam. We testen of hij misschien wakker wordt als we een munt in zijn geldbakje laten vallen. Geen reactie. Andere mensen vinden het erg grappig en zetten het tafereel op de foto. Bas begint keihard te fluiten. De man blijft slapen, maar zijn collega duikt plotseling met een slaperig gezicht omhoog vanachter een scherm. Hij moet ook lachen. We lopen verder naar een soort tribune op de Orchestra of Lights, een HK Skyline licht- en lasershow te gaan zien. Hans haalt nog wat blikjes fris met smarties. Na 45min. wachten begint precies om 20u de show. Het blijft gelukkig droog en de top van de IFC tower wordt zo nu en dan aangeraakt door de wolken.
We gaan terug naar Regal om geld te halen en de hotel kamer te bekijken. Daarna gaan we naar Lan Kwai Fong, een gezellige uitgangsbuurt. We eten Malay en Indian food bij Good Luck House. We worden onthaald door een locale Elvis met grote bakkebaarden. De eigenaar komt met een rood glas wijn toosten. Hans verteld dat hij dit elke avond doet en na een uur stomdronken is. De dames willen graag naar Ladies Night. Anneke heeft van de KLM bemanning gehoord dat je daar leuk kan shoppen. Volgens het restaurant personeel is het te laat en wordt de markt bijna opgeruimd. Dan nog maar even wandelen om het eten te laten zakken en een ijsje te kopen. Om 23u gaan we met de taxi terug naar hotel.
Woensdag, 15 Augustus. Oeps het is al 9uur als Anja en ik wakker worden. We hebben om 10uur afgesproken met de H’s. We maken de kinderen wakker, zodat ze naar een droge WC kunnen, want Anja wil douchen en dan wordt de hele badkamer incl. toilet nat. De kinderen en ik hebben de kleren al aan. Anja staat nog uitgebreid te douchen. Ik stuur een sms naar Anneke dat het een half uurtje later wordt. We laten Anja achter om alvast te gaan ontbijten in Sogo. Deze is helaas nog dicht, dus gaan we maar de supermarkt om wat luxe broodjes en wat sapjes te halen. Bas staat op de uitkijk voor Anja. Helaas zien we haar niet. Maar eens kijken bij Sogo. Ja hoor, daar loopt ze. We halen nog een bakkie bij Starbucks, terwijl Anja de kamer voor vanavond gaat betalen. Tijdens onze wandeling naar de Regal eten we het ontbijt op.
De fam. H. zit al in de lobby. We lopen met z’n allen naar de nabij gelegen bus halte. Daar willen we de dubbeldekker bus 63 naar Stanley market nemen, die er elk half uur langskomt. Als de bus komt wil Bas binnenstappen. De chauffeur geeft echter aan dat we niet mogen instappen. Volgens hem gaat deze bus niet naar Stanley en moeten we de volgende nemen. De dames worden wat ongeduldig, maar na een tijd komt de goede bus toch. We gooien allemaal een stapel munten in het bakje van de chauffeur en klimmen naar de verdieping waar we helemaal vooraan gaan zitten. Het is een traject vol met bochten en hoogteverschillen. Zo nu en dan schrikken we van de knallen die veroorzaakt worden door laaghangende takken die tegen de voorruit aan knallen.
We stappen uit bij de markt en slenteren langs allerlei kraampjes. Het erg toeristisch en we komen een hoop Nederlanders tegen. Mark koopt zwarte Nike 90 voetbalschoenen. Hij heeft al een flinke maat 40,5. Anja koopt een kleurrij handgemaakt truitje en ik koop een paar zwarte fleece handschoenen. De mannen en kinderen zijn een beetje uitgekeken en wandelen naar Stanley Plaza. We drinken koffie bij Starbuck en wachten op de dames. Als het ons te lang duurt, lopen we terug naar de markt waar we de dames weer tegenkomen.
We stappen in de taxi en rijden naar de Repulse beach waar de kinderen gaan zwemmen. Het is bewolkt en het drupt zo nu en dan een beetje. Na een uurtje rijden we met de taxi terug naar Regal. De dames willen eigenlijk nog naar de Ladies Market, maar dat is nog een uur rijden. In plaats daarvan lopen we naar de vlakbij gelegen bazar, waar niet echt mooie kleding te koop zijn. Daarna maken we Sogo onveilig. We lopen naar de 5e etage, waar Hans en ik, zogenaamd voor onze kinderen, een op afstand te besturen helicoptertje kopen. Julia en Tessa willen graag een dieren knuffel hebben. Dat feest gaat helaas niet door, waardoor ze erg verdrietig worden.
We lopen via de sportafdeling op de 4e naar buiten en steken de straat over om bij het Australische restaurant Outback te gaan dineren. We eten Sirlion steak met een Ceasar salad en natuurlijk fries met mayonaise. De kids eten BBQ chicken met fries. We praten nog even over wat we gaan doen als we weer thuis zijn. Volgens Anneke zijn er mensen in Lemmer die denken dat we tijdens onze trip een plek hebben gezocht om te gaan wonen. Anneke en Anja voelen zich tot nog toe nog steeds het beste om niet te werken om zich op de kinderen te concentreren. Anneke vindt dat men tegenwoordig steeds meer “moet” en dat verandering en trends zich in een snel tempo opvolgen.
Hans wil later in Amerika gaan wonen en vindt dat de mens weinig invloed heeft op de global wasting/warming. Volgens een onderzoek zou de mens namelijk maar 2% bijdragen aan de milieu verontreiniging, terwijl natuurlijke gebeurtenissen zoals vulkaan uitbarstingen een veel grotere impact hebben. Ik geef aan dat ik me behoorlijk bezig houdt met het milieu en dat we onderweg schrijnende voorbeelden hebben gezien hoe de mens met onze mooie planeet omgaat. Amerika is als grootste energie verbruiker en afwezige in het Kyoto verdrag een verdrietig voorbeeld. Elke keer als ik Amerika ben vraag ik me af waarom ze daar toch in de grote brandstof verslindende V8 SUV’s rijden. Wat zal er straks gaan gebeuren als de wereldbevolking met enkele miljarden gaat groeien en de welvaart, of te wel consumptie, in grote landen zoals China en India gaat toenemen en er verdere schaarste van onze natuurlijke bronnen zoals drinkwater en fossiele brandstoffen groter wordt?
Anneke en Hans stellen terecht de kritische vraag: “wat doe je erzelf aan?”. Zuinig omgaan met energie en water proberen we zeker, maar elke dag 260km op en neer rijden naar kantoor met een mooie, maar niet superzuinige diesel is natuurlijk niet goed te praten. Ik zeg eerlijk dat ik me daar ook niet echt lekker bij voel. Zo praten we nog wat verder. Om half tien lopen we terug naar de Regal waar Julia in de lobby een demo geeft van haar Heallies, schoenen met een wieltje. Ze is er erg bedreven in en zoeft zo tientallen meters over de marmeren vloer en maakt met speels gemak mooie bochten. Tessa mag het ook proberen. Het is net of ze met haar schaatsen op glad ijs staat. Anja moet haar steunen om zonder te vallen vooruit te komen.
Het is tijd om afscheid te nemen. We bedanken elkaar voor de gezellige dagen, wensen elkaar een goede terugreis en spreken af elkaar zaterdag te ontmoeten tijdens de eerste voetbalwedstrijd van CVVO D3 in Lemmer. Als we terug lopen naar onze kamer kijken we nog even hoe we het morgenvroeg het beste naar het vliegveld kunnen gaan. De bushalte van bus A11 ligt op nog geen 50m van ons onderkomen. Dit is de makkelijkste en goedkoopste manier om onszelf met de vele bagage te vervoeren. De bus vertrekt elk kwartier. We gaan naar onze kamer en pakken onze koffers in. Tes en ik lopen nog even naar Sogo om naar de schoenen met wieltjes te kijken. We worden helaas bij de ingang tegen gehouden, want het is sluitingstijd. Tes is gelukkig niet verdrietig. Terug in de kamer gaan we allemaal dochen en duiken dan in bed voor onze 123ste en allerlaatste nacht.
