 |
| Van Krabi |
We praten met Mrs Sum, een dame die in het hotel een soort tourist office heeft en allerlei zaken, zoals tours kan boeken. We zijn op zoek naar het lokaal uitgegeven boek Your Krabi. Ze kent het boek niet en denkt dat er tegenover het postkantoor een bookshop zit die het vast wel verkoopt. We praten wat over hotels op Ao Nang Beach. The Wanna zou volgens een bladje wel aardig zijn. Ze beveelt echter een ander Ao Nang Forest Resort aan. Ze heeft geen informatie maar kent de eigenaar goed. Ze begint gelijk te bellen en geeft ons de (prijs)info door. Alternatief is dat ze een boot trip naar Ko Phi Phi regelt en dat wij daar zelf een hotel zoeken. We spreken af dat haar collega ons per Tuk Tuk naar de book store brengt om Your Krabi op te halen. Op mijn verzoek belt ze nog even de uitgever van het boek en ze krijgt te horen dat we naar de Bookstore naast de Vogue Department Store moeten zijn. We stappen in de brommer met kar en overkapping, wat de kinderen natuurlijk geweldig vinden. Hij heeft wat moeitje om ons de heuvel op de krijgen, maar naar beneden gaat als een speer. We kopen het boek.
Terug in het hotel gaat Anja de boel inpakken terwijl ik met Sum in de weer ga. Om een lang verhaal kort te maken, regelt ze voor ons het transport en het Ko Phi Phi Villa Resort hotel. Nog even lunchen en dan gaan we met de shuttle bus naar de ferry pier. Dan wordt het chaos. De boot is vrij klein en de bagage moet mee het ruim in via een smalle trap. We worden als haringen in een ton gestopt. Het stikt ervan de jonge backpackers die waarschijnlijk allemaal The Beach weleens in het echt willen zien (net als wij). Terloops vraagt Anja of ik onze spullen (world flight ticket, portemonnaie, papieren) uit de kluis van het hotel heb gehaald. !@#$$% niet dus! Gelukkig heb ik onze paspoorten. Straks maar even bellen dat we de spullen later ophalen als we weer naar Bangkok gaan vliegen. Pffff, niet weer vergeten!
We vertrekken om 15.30uur, een half uur te laat. Als we los zijn van de pier, lijkt het alsof we kapseizen. We hangen behoorlijk naar rechts, uh stuurboord, helemaal als we een bocht naar links maken. We vragen ons af of het schip wel zeewaardig is en kijken naar de zwemvesten die overal hangen of liggen. Als ie echt om gaat hebben we een probleem, want er is maar een uitgang en de raampjes staan allemaal open. Maar niet teveel aan denken. De bemanning verplaatst wat koffers en “gooien wat kolen op het vuur”. Het schip komt op stoom en komt gelukkig wat rechter en stabieler te liggen.
 |
| Van Ko Phi Phi |
Na een tijden besluiten Bas en ik om even buiten te kijken en lopen het 3 meter hoge trappetje omhoog. Het kleine dek is bezaaid met mensen die op de grond zitten of liggen. Iemand heeft een kooi met een vogeltje wat vrolijk fluit. Wel gezellig. Het uitzicht is er mooi, vooral de steile rotsuitstulpingen aan de kust of op de eilandjes. We gaan terug, zodat Tes en Anja ook kunnen kijken. Even later hangen Bas en Tes uit de raampje om wat verkoeling te krijgen en van het uitzicht te genieten. Bas ziet Ko Phi Phi het eerste en vraagt of hij wat foto’s mag nemen. De vorm, de palmbomen en de mooie stranden zien er erg gaaf uit. Je merkt dat iedereen opgewonden begint te raken. Na anderhalf uur kunnen we onze koffers uit de grote berg koffers plukken om vervolgens aan land te gaan. Er staat een mannetje op ons te wachten met een kar waar onze koffers op kunnen.
Op Phi Phi rijden geen auto’s dus we lopen via het stadje Ton Sai naar het resort. We worden belaagd met touts die ons allerlei zaken zoals hotels en tours willen aanprijzen. Iets verder op wordt het rustiger. Langs het smalle straatje zien we restaurantjes en winkeltjes. De sfeer is erg relaxed. Hier en daar komen we een fietser tegen. Het doet ons aan het vroegere Ko Toa denken. We komen aan op het resort. We zitten aan het mooiste gedeelte van de Ton Sai Bay Beach. Het zijn erg leuke hutjes. We krijgen eerst een hut met een heel groot enkel bed. Even terug naar de receptie en we krijgen hut 104 met een double bed. We liggen de laatste tijd met z’n tweeen in een bed, zodat we de kosten wat kunnen drukken. We, ja zelfs ondergetekende met watervrees, weten niet hoe snel we het zwempak aan moeten krijgen om het zwembad en de zee in te kunnen. Ik ga als eerste de zee in. Het is ongeloofelijk warm. Wat is dit lekker! Ik kijk om me heen en zie het witte strand, de groen bedekte rotsen, de palmbomen en de lachende zon. Dit is paradijs. Ik sprint er weer uit om de rest te roepen. “Zitten er ook vissen?”, vragen Bas en Tes. Nee hoor, kom er maar in (skieters)! Iedereen verbaasd zich over de hoge temperatuur van het water. Lekkerrrr.
 |
| Van Ko Phi Phi |
Anja heeft de was gedropt en gaat ook de zee in. Ze wil graag nog een nacht boeken. Ze hebben een aanbieding, wat 50% korting voor de 2e dag betekent. Volgens de receptie hebben wij hier geen recht op, omdat we maar 1 dag hebben geboekt. Ik sprint de zee uit en loop op hoge poten naar de receptie om ze te vertellen dat we 1 of 2 nachten wilden boeken, maar dat we eerst de kamer wilden zien. Ik roep iets van unfair business doen en voordat ik weet komt de een na de andere baas. Er wordt gebeld met Mrs Sum die onze reis geregeld heeft. Er is iets met de betaling of provisie. Het wordt geregeld, we krijgen de 50% korting voor de 2e overnachting. Gerechtigheid. Daarna is er geen plaats meer, hoewel we dit morgen opnieuw kunnen checken. Snel terug de zee in.
We zijn het water niet uit te slaan, maar als het donker wordt en de maag begint te knorren gaan we toch maar naar de hut om te douchen. We gaan naar het restaurant Carpe Diem wat direct naast ons aan het strand ligt. We gaan in een omgebouwde boot vol met kussens zitten/liggen. We zitten op een paar meter van het water, waar brandende olielampen op palen in het zand zijn gezet. Er wordt en show gehouden door mannen met brandende stokken. Op de achtergrond draait er new age muziek. Wat is dit vet chillen zeg. Als we lekker aan de fruit mixes zitten te slurpen genieten we maximaal. We eten thaise schotels, zoals fried noodles en rice met beef, kip etc. De cocus en thaise sauzen maken het tot een waar culinair feest. Om onze aanwezigheid op deze mooie plek op aarde te vieren, bestellen we nog een cocktail.
Het wordt helaas al weer bedtijd voor de kids. We lopen nog even richting het centrum. Hier en daar liggen er mensen voor pampus die zich lekker laten verwennen door een thaise masseuse. Dichter bij het centrum wordt de muziek luider en zien we meer jongeren. De feest vreugde zit er behoorlijk in. Tessa is een ware attractie. Complete thaise volksstammen kijken naar haar, zeggen wat en/of voelen aan haar lange blonde manen. Eentje wilde met haar een bar in. Ze werd er verlegen van. Dat wordt later nog wat.
Dinsdag 12 juni. Anja en Tessa zijn als eerste foetsie. Dat is voor het eerst deze reis. Heeft vast iets met de zon te maken. We laten Bas nog een tijdje liggen en gaan dan ontbijten bij Carpe Diem. Deze keer gaan we zitten in de tree, zodat we een mooi overzicht over zee hebben. Anja en ik bestellen een muesli, fruit & yoghurt. De kinderen een dikke pancake, die verdacht veel op oma’s 3 in de pan lijkt. Beetje honing erop en smikkelen maar. Ons ontbijt viel wat tegen want er bleek geen vers fruit in te zitten, maar van die fruit blokjes met erg weinig yoghurt, of te wel 2 verpakkingen leeg gieten in een kommetje. De lekker fruit shake maakte een hoop goed.
We gaan vandaag op zoek naar een plekkie waar we de komende week kunnen blijven. We praten met de dame van de tourist corner bij de receptie. We krijgen een idee van wat er te huur is. Omdat het eb is lopen we naar het volgende strand, Long Beach. Ons alternatieve pad gaat over glibberige rotsen en kleine strandjes. We komen nog een nederlandse tegen die ons volgt. Ze is niet zo behending en valt een keer hard op haar zij. De dames gaan het normale pad volgen, wat ook niet makkelijk blijkt te zijn. Bas en ik lopen verder over de rotsen. Als we bij Long Beach zijn gaan we even wat drinken, want we zijn aardig wat vocht kwijt geraakt. Het is prachtig weer en de zon brandt behoorlijk. We hebben ons daarom goed in gesmeerd.
De kinderen zijn druk aan het spelen op het strand en in de zee. Ze vangen kleine visjes met een rieten korfje, wat als een soort schepnet dient. We laten de kinderen spelen en gaan met zijn tweeen wat bungalows van de diverse resorts bekijken. We komen tot de conclusie dat we nu veel beter zitten. Als we terug lopen zien we de kinderen nog steeds spelen. Dit keer met een engels jongetje erbij. We gaan met de longboot terug naar de pier. Een zweedse jongen, die in Oslo werkt, gaat met ons mee. Hij heeft vorige week nog in het ziekenhuis van Phuket gelegen met koorts en maag/darm problemen.
 |
| Van Ko Phi Phi |
We worden keurig afgezet en lopen naar Loh Dalum Bay aan de andere kant van het eiland wat slechts een paar honderd meter is. Dit strand is groter dan Ton Sai, maar minder mooi. Er zitten veel backpackers waarschijnlijk vanwege de goedkope bamboo hutjes. Via de smalle straatjes lopen we terug naar Phi Phi Village Resort. Onderweg zien we hier en daar nog de verwoestende sporen van de Tsunami tijdens de kerst in 2004. Het stuk waar we lopen is door 2 tsunami golven, eentje van 3m en eentje van 5m, van beide kanten geraakt. De infrastructuur was voor 70% verwoest. Er zijn 692 lichamen geborgen, terwijl er nog 587 worden vermist. We zien de in aanbouw zijnde gebouwen.
Bij de receptie vragen we wanneer er weer plaats is. De finse eigenaar begint zich er mee te bemoeien. Ik maak met hem een praatje over Finland en Koh Phi Phi. Hij verteld waarom we morgen niet kunnen verblijven in onze bungalow. Hij heeft namelijk een nederlands gezelschap van 35 personen geboekt als onderdeel van een Kras georganiseerde rondreis. We spreken af dat we morgen in 2 eenvoudige kamers gaan overnachten en dat we daarna 4 of 8 dagen in bungalow 104 kunnen blijven. De fin adviseert om 4 dagen te boeken voor een speciaal actietarief, omdat het weer snel kan omslaan. Hij verteld dat er vorig jaar wel een maand achter elkaar regen is gevallen. We hebben tot nog toe veel geluk gehad.
De fin woont op het complex en gaat 1 keer per 4 maanden naar Finland om zijn reisburo daar te besturen. Hij vindt het in Finland koud en donker. De finnen vindt hij smal denkend. Ko Phi Phi wordt voor het grootste deel door Europeanen gerund. Hij verteld dat de lokale bevolking bezig is om nieuwe huizen op de heuvel te bouwen, omdat ze denken dat de Tsunami terug zal komen. Ze mogen straks met elektrische auto’s van en naar hun huizen rijden, omdat het een behoorlijk klim is. Toeristische infrastructuur mag niet meer op het strand worden gebouwd. Het schijnt niet makkelijk te zijn om hier te bouwen. Afgezien van de bouweisen, is het duur om spullen naar het eiland te transporteren. Er is een tekort aan bouw personeel. Er is 0% werkloosheid in Thailand. Er worden illegaal arbeiders uit Birma ingezet. Vorige week zijn hier nog 40 illegalen het land uitgezet wat vertraging in de bouw tot gevolg heeft. De bar Carpe Diem wordt gerund door een nederlander die Peter heet.
We gaan zwemmen in het zwembad en de zee. De groep nederlanders zijn inmiddels aangekomen. Bas en Tessa hebben hele gesprekken en een boel lol met ze. Ik praat met een stel wat dit jaar 40 jaar gehuwd is. De man is verbonden aan een universiteit en heeft wereldwijd congressen bezocht. Ze hebben ook 2 x 5 maanden in LA gewoon samen met hun 2 kinderen, waarvan er een toevallig ook Bastiaan heet. Bastiaan is inmiddels getrouwd met een noorse en woont in Kopenhagen. Ze zijn al wezen fietsen door Bangkok onder begeiding van een nederlander, die daar al enige tijd woont. Daarna zijn ze naar een eco resort geweest temidden van een national park ten zuiden van Bangkok. Het heeft daar hard en veel geregend, maar er was erg veel te zien en te doen. Ze blijven hier 3 dagen.
Inmiddels hebben de kinderen 2 homo’s uit de groep Gordon en Gerard genoemd tot grote hilariteit van de groep. We liggen de hele tijd in een deuk om de verschillende praatjes. Er dobberen inmiddels ook 2 van die oudere man/jonge thaise stellen in het zwembad. We gaan douchen en gaan dan naar het Hippy restaurant, waar Anja en ik een verse vis uitzoeken om op te eten. Het wordt een red snapper en tuna. Het is vanavond feest, met zang en circus. Het circus begint om 9uur. De kinderen willen dit graag mee maken. Om 9.30uur is het circus nog steeds niet begonnen. We wachten nog even en gaan dan tot groot verdriet van de kinderen. Helaas, maar we moeten morgen weer aan de slag, want we zijn door al het gereis 3 lesdagen misgelopen.
No comments:
Post a Comment