In Mangatepopo zien we een mooi en groot chateau. Het dorp lijkt behoorlijk verlaten. Met wat navraag vinden we camping Whakapapa Holiday Park. We hebben trek en gaan op zoek naar een restaurant We komen uit bij “Skotel”, een soort skihut. In de winter is dit dorp een wintersport plaats. Er bevinden zich aardig wat mensen in het restaurant. We mogen van de aardige chineese bediening aan tafel. Na een lekkere mix, eten we onze tortilla’s en pasta op. De kinder smullen van de frites en mcnuggits. Na een ijsje en koffie parkeren we de camper en duiken we als snel in de koffer. Anja ligt onder een dekbed met daarop twee dekens. Ze draagt shirts met korte en lange mouwen met daar overheen haar north face jack! Ik hou het op een t-shirt onder het dekbedje in de foetus houding.
 |
| Van Whakapapa vil... |
Het is zondag 29 april, dus we doen rustig aan. Hoewel het aardig fris is, trek ik toch mn korte broek en twee thermo shirts aan om een stukje te gaan rennen. De zon schijnt al volop. Het Ridge track begint vlak in de buurt van de camping en zou een uur moeten duren. Het eerste stuk gaat door het bos en gaat behoorlijk omhoog dus het tempo is niet zo hoog. Na het bos kom ik op een soort heidegebied met een erg mooi uitzicht op de verschillende bergen/vulkanen. Een ervan is bedekt met sneeuw. De track houdt al gauw op “end track”. Het lijkt of het pad nog een stuk doorloopt maar al gauw sta ik tussen de struiken en besluit terug te gaan. Ik loop een houten hut naar binnen van het park. Er wordt iets uitgelegd over de nz mistletoe die hier als paresiet op bepaalde bomen groeit. Er worden zelf hier en daar metalen buizen om de bomen geplaatst zodat de possums de mistletoe niet kunnen vernielen.
Daarna nog even rondneuzen in het vistitor centre. De ranger achter de balie geeft wat advies over mogelijke wandeltochten. Het weer is volgens haar uitstekend. Eenmaal terug het dagelijkse ritueel en nog even naar de receptie om af te rekenen, want die waren gisteravond al gesloten. We besluiten om de Mount Ngauruhoe of te wel Mount Doom in de film Lord of the Rings te gaan beklimmen. Het is 12uur als we op de Mangatepopo parkeerplaats uitkomen. We hebben dan nog 5uren voordat het donker wordt. Met 2 rugzakken, fleecejacks en goede moed beginnen we de tocht. De zon brandt behoorlijk, dus we smeren ons goed in. Het pad loopt licht omhoog en is omgeven door een soort heide. We zien de Mount Ngauruhoe (2287m) en Tongariro (1967m). De eerst is elf jaar geleden nog uitgebarsten! Na een half uurtje komen we uit bij de Mangatepopo hut. Niemand te zien en wie komen we daar tegen: 2 nederlanders. Het jonge stel heeft er al een behoorlijke reis opzitten: India, Nepal en 2 maanden op de fiets in New Zealand. Ze zijn net aan het Noorder eiland begonnen.
We lopen verder tot Soda Springs waar we een waterval zien. Er staat ook een huisje met 2 toiletten waar vooral Anja goed gebruik van maakt! We lopen vervolgens via steigers over de rivier. Dan begint een lang en moeilijk stuk. We moeten over rotsen klauteren met een behoorlijk klim percentage. Bas en ik gaan voorop en al gauw loopt het zweet van onze voorhoofden. De dames kunnen het tempo niet bijhouden, maar we besluiten door te gaan. Het wordt net een maanlandschap. Mount Doom is behoorlijk kaal en je kan de zwarte lava banen zien. De top is gehuld in een wolk. We komen op een splitsing waarvan 1 richting leidt tot de Emerald Lakes (als tussenstop van de Tongariro Crossing). We komen een groepje tegen en praten wat. Bas en ik besluiten om de Mount Doom te beklimmen. Het bordje geeft aan dat de klim heen en terug 3uur duurt! We moeten echter voor 3uur terugkeren omdat we anders niet voor donker terug kunnen zijn.
We zijn aardig in de ban van de ring en willen de top bereiken. Dit is echter onmogelijk vanwege de beschikbare tijd. De lucht wordt behoorlijk ijl en de temperatuur wordt lager. We lopen bijna in de wolken. We moeten helaas halverwege terug gaan. We zien Anja en Tessa als twee kleine puntjes en beginnen te roepen. Als we weer herenigd zijn, lopen we dezelfde route terug. Dit kost minder inspanning, maar vraagt behoorlijk wat behendingheid. Tessa haar schoenen zijn het minst goed en ze glijdt zo nu en dan weg. Ik blijft vlak voor haar en help haar een handje. Ze gaat erg goed. Bas en Tessa klagen trouwens geen minuut en vinden het een hele belevenis. Ook Anja gaat erg goed op haar eigen, maar gestage tempo. Uiteindelijk komen we om 5uur weer aan op de parkeerplaats. We hebben totaal 5uren geklauterd. We rijden met de camper het slechte pad, met vele kuilen, rustig af. Anja wil het camper rijden even “oefenen”. Zonder problemen brengt ze ons terug op de camping en parkeert ze het voertuig behendig op de site.
Anja en ik zijn aardig afgepeigerd en voelen ons wat vreemd in het hoofd. Waarschijnlijk veroorzaakt door het hoogte verschil en de gepleegde inspanningen. De kachel wordt behoorlijk opgestookt en we eten met zijn allen uit een pan, omdat we geen zin hebben in de extra vaat. Anja kruipt met een pilletje onder de dekens, want ze voelt zich niet optimaal. De kinderen zijn nog aardig druk. Ze werken de dagboekjes bij en we kijken met zijn allen nog even naar oude fotos met behulp van Picasa2. Dan gaan ze op bed.
Maandag, 30 april. Koninginnedag. Gefeliciteerd! Bas vindt het jammer dat hij niet mee kan doen met het Lemmer voetbal toernooi. Tes had ook wil zien gehad in de markt en zo. In plaats daarvan beginnen we met een gezellig onbijt in de gezamenlijke keuken. Het is er erg netjes en een TV-tje zendt wat beeld en geluid op de achtergond uit. De kinderen smullen van toost met boter en bruine suiker. Daarna beginnen we met lesweek 27 in de camper. Bas begint met taal: ezel- en kikkerwoorden, ’s en –heid.
No comments:
Post a Comment