Tangariro national park

Zaterdag 28 april. We vertrekken uit Paihia. Het wordt een reisdag. Nog wat vers brood en een kop koffie kopen. De tank hadden we gisteravond al vol gegooid. De brandstof is trouwens een stuk goedkoper hier: circa 0,60Euro per liter diesel. Het is 10uur als we het gaspedaal intrappen. Het rijden in NZ kost behoorlijk wat tijd in verband met de glooiende en bochtige wegen. Een gemiddelde van 50km/uur is niet ongewoon. We rijden via highway 1 en rijden weer door Auckland. We willen naar Tangariro national park. De kinderen worden weer wat beroerd achterin. Het is daar net een achtbaan. Even voorin zitten met het raam open, brengt ze weer in betere condititie. Om een lange rit kort te maken, we komen tussen zes en zeven uur, als het al het donker is, aan in het park. Als we bij onze geselecteerde camping “discovery lodge”met onze slippertjes uitstappen, merken we hoe koud het eigenlijk is. We zitten op bijna 1.000m hoogte. Het heeft geregend. We worden praktisch weggestuurd. De camping zou volgens de receptie erg duur zijn i.v.m. met het hoge kinder tarief. De accomodatie is trouwens behoorlijk aangevreten door de tand des tijds. We worden geadviseerd om door te rijden naar Mangatepopo village.

In Mangatepopo zien we een mooi en groot chateau. Het dorp lijkt behoorlijk verlaten. Met wat navraag vinden we camping Whakapapa Holiday Park. We hebben trek en gaan op zoek naar een restaurant We komen uit bij “Skotel”, een soort skihut. In de winter is dit dorp een wintersport plaats. Er bevinden zich aardig wat mensen in het restaurant. We mogen van de aardige chineese bediening aan tafel. Na een lekkere mix, eten we onze tortilla’s en pasta op. De kinder smullen van de frites en mcnuggits. Na een ijsje en koffie parkeren we de camper en duiken we als snel in de koffer. Anja ligt onder een dekbed met daarop twee dekens. Ze draagt shirts met korte en lange mouwen met daar overheen haar north face jack! Ik hou het op een t-shirt onder het dekbedje in de foetus houding.

Van Whakapapa vil...

Het is zondag 29 april, dus we doen rustig aan. Hoewel het aardig fris is, trek ik toch mn korte broek en twee thermo shirts aan om een stukje te gaan rennen. De zon schijnt al volop. Het Ridge track begint vlak in de buurt van de camping en zou een uur moeten duren. Het eerste stuk gaat door het bos en gaat behoorlijk omhoog dus het tempo is niet zo hoog. Na het bos kom ik op een soort heidegebied met een erg mooi uitzicht op de verschillende bergen/vulkanen. Een ervan is bedekt met sneeuw. De track houdt al gauw op “end track”. Het lijkt of het pad nog een stuk doorloopt maar al gauw sta ik tussen de struiken en besluit terug te gaan. Ik loop een houten hut naar binnen van het park. Er wordt iets uitgelegd over de nz mistletoe die hier als paresiet op bepaalde bomen groeit. Er worden zelf hier en daar metalen buizen om de bomen geplaatst zodat de possums de mistletoe niet kunnen vernielen.

Daarna nog even rondneuzen in het vistitor centre. De ranger achter de balie geeft wat advies over mogelijke wandeltochten. Het weer is volgens haar uitstekend. Eenmaal terug het dagelijkse ritueel en nog even naar de receptie om af te rekenen, want die waren gisteravond al gesloten. We besluiten om de Mount Ngauruhoe of te wel Mount Doom in de film Lord of the Rings te gaan beklimmen. Het is 12uur als we op de Mangatepopo parkeerplaats uitkomen. We hebben dan nog 5uren voordat het donker wordt. Met 2 rugzakken, fleecejacks en goede moed beginnen we de tocht. De zon brandt behoorlijk, dus we smeren ons goed in. Het pad loopt licht omhoog en is omgeven door een soort heide. We zien de Mount Ngauruhoe (2287m) en Tongariro (1967m). De eerst is elf jaar geleden nog uitgebarsten! Na een half uurtje komen we uit bij de Mangatepopo hut. Niemand te zien en wie komen we daar tegen: 2 nederlanders. Het jonge stel heeft er al een behoorlijke reis opzitten: India, Nepal en 2 maanden op de fiets in New Zealand. Ze zijn net aan het Noorder eiland begonnen.

We lopen verder tot Soda Springs waar we een waterval zien. Er staat ook een huisje met 2 toiletten waar vooral Anja goed gebruik van maakt! We lopen vervolgens via steigers over de rivier. Dan begint een lang en moeilijk stuk. We moeten over rotsen klauteren met een behoorlijk klim percentage. Bas en ik gaan voorop en al gauw loopt het zweet van onze voorhoofden. De dames kunnen het tempo niet bijhouden, maar we besluiten door te gaan. Het wordt net een maanlandschap. Mount Doom is behoorlijk kaal en je kan de zwarte lava banen zien. De top is gehuld in een wolk. We komen op een splitsing waarvan 1 richting leidt tot de Emerald Lakes (als tussenstop van de Tongariro Crossing). We komen een groepje tegen en praten wat. Bas en ik besluiten om de Mount Doom te beklimmen. Het bordje geeft aan dat de klim heen en terug 3uur duurt! We moeten echter voor 3uur terugkeren omdat we anders niet voor donker terug kunnen zijn.

We zijn aardig in de ban van de ring en willen de top bereiken. Dit is echter onmogelijk vanwege de beschikbare tijd. De lucht wordt behoorlijk ijl en de temperatuur wordt lager. We lopen bijna in de wolken. We moeten helaas halverwege terug gaan. We zien Anja en Tessa als twee kleine puntjes en beginnen te roepen. Als we weer herenigd zijn, lopen we dezelfde route terug. Dit kost minder inspanning, maar vraagt behoorlijk wat behendingheid. Tessa haar schoenen zijn het minst goed en ze glijdt zo nu en dan weg. Ik blijft vlak voor haar en help haar een handje. Ze gaat erg goed. Bas en Tessa klagen trouwens geen minuut en vinden het een hele belevenis. Ook Anja gaat erg goed op haar eigen, maar gestage tempo. Uiteindelijk komen we om 5uur weer aan op de parkeerplaats. We hebben totaal 5uren geklauterd. We rijden met de camper het slechte pad, met vele kuilen, rustig af. Anja wil het camper rijden even “oefenen”. Zonder problemen brengt ze ons terug op de camping en parkeert ze het voertuig behendig op de site.

Anja en ik zijn aardig afgepeigerd en voelen ons wat vreemd in het hoofd. Waarschijnlijk veroorzaakt door het hoogte verschil en de gepleegde inspanningen. De kachel wordt behoorlijk opgestookt en we eten met zijn allen uit een pan, omdat we geen zin hebben in de extra vaat. Anja kruipt met een pilletje onder de dekens, want ze voelt zich niet optimaal. De kinderen zijn nog aardig druk. Ze werken de dagboekjes bij en we kijken met zijn allen nog even naar oude fotos met behulp van Picasa2. Dan gaan ze op bed.

Maandag, 30 april. Koninginnedag. Gefeliciteerd! Bas vindt het jammer dat hij niet mee kan doen met het Lemmer voetbal toernooi. Tes had ook wil zien gehad in de markt en zo. In plaats daarvan beginnen we met een gezellig onbijt in de gezamenlijke keuken. Het is er erg netjes en een TV-tje zendt wat beeld en geluid op de achtergond uit. De kinderen smullen van toost met boter en bruine suiker. Daarna beginnen we met lesweek 27 in de camper. Bas begint met taal: ezel- en kikkerwoorden, ’s en –heid.

Harura falls, Waitangi & On the Edge!

Donderdag, 26 April. We staan wat later op. Het weer blijkt, tegen de verwachting in, erg zonnig en warm te zijn. We gaan aan de studie. Tessa leert aan een picknick tafel en Bas zit in de camper. Bas boekt veel vooruit gaan. Na een kleine aanloop kan hij zich goed concentreren. Na de lunch lopen we naar de Haruru waterval. Daarna gaan we naar het dorpje. We kopen 1uur internet access om de blog bij te werken en de email te checken. Ik begin met de voorbereidingen voor onze trip naar Borneo. Het plannen hiervan is een behoorlijke puzzel. Nog even inkopen doen en dan zelf koken: kip sticks met bloemkool en wegdes. Inmiddels ligt iedereen te slapen als ik nog aan onze Borneo trip sleutel. Als de contouren duidelijk worden ga ik ook lekker snurken.

Van Haruru & Wait...

Vrijdag, 27 April. We staan om 7u op want we gaan vandaag met de on the edge catamaran varen. Ik ga eerst nog even een stukje lopen. Ik heb de Waitangi track ondekt die langs de rivier naar een mangrove bos leidt. Helaas is deze track afgezet, vanwege de recente overstromingen. Ik besluit toch de track te volgen. Als snel begrijp ik waarom het pad is afgesloten. Sommige delen van het pad zijn compleet weggespoeld. Via wat “kruip- en sluip door” lukt het toch om verder te rennen. Het pad gaat dwars door de bush-bush. Ik moest even denken aan enkele jeugd boeken over spannende avonturen. Ik kom een paar bomen tegen die vol met vogels, een soort aalscholvers, en hun nesten zit. Opeens kom ik uit in een mangrove bos, waardoor het pad via steigers en een brug verder gaat. Erg indrukwekkend. In verband met de tijd. We worden om 9.15 opgehaald door een busje. Twee duitsers gaan mee. Om 9.45 stapen we op de “on the edge”, volgens de folder de snelste zeilboot van New Zealand. Het schip is ongeveer 20m lang en 12m breed. Aan boord bevinden zich 2 bemanningsleden en 10 passagiers. We krijgen een briefing en moeten dan meehelpen om het zeil (250m2!) te hijsen. Dan gaan we zeilen. Het schipt zeilt als de brandweer. Het waait ongeveer 15 knopen en de snelheid van het schip is minimaal 10 knopen. Wat een ongeloofelijke ervaring!

Van On the edge!

Voor ons zien we enkele buien. De skipper vaart erom heen, maar kan niet voorkomen dat we toch een bui meemaken. Al gauw klaart de lucht en gaan we voor anker om van een lekkere BBQ, bestaande uit kip, rosbief, salades, etc te genieten. We gaan m.b.v. kayaks naar het strandje om wat rond te lopen en schelpen te verzamelen. Na een uur gaan we weer varen. De wind en de golven nemens iets toe waardoor het nog spectaculairder wordt. Op een bepaald moment zien we zelfs dolfijnen achter de boot aan zwemmen op nog geen meter afstand. De dag kan niet meer stuk, met name voor Bas en Tes. Ze gaan trouwens leuk om met een nederlands meisje van 26 jaar, die bezig is met een reis van 8 maanden. Er is ook een schot aan boord. Zijn vrouw en dochter zijn aan het paardrijden. Hij verteld dat de kust en stranden vergelijkbaar zijn met die in Schotland. Als ik zeg dat hij 24uur heeft gereisd om deze conclusie te trekken, moet hij erg lachten. De twee duitsers zijn auditors (accountants) die 3,5 week op vakantie zijn. Ze spreken goed engels en zijn erg aardig.

De skipper krijgt beet en Bas mag helpen om de vis van zo’n 40cm binnen te halen! Tessa, Bas en Anja mochten ook nog aan het roer staan. Anja voelde zich helemaal in haar element en zei: “Chiel ik wil ook een zeilboot”, zoals ze wel vaker zegt! Om 16uur gaan we weer aan wal!

Paihia

We vertrekken op 10.15 naar Auckland. Het rijdt aardig door, dit keer zonder problemen met de remmen. We rijden langs de KEA office, waar we de remmen laten checken een detaileerde map krijgen en meer dan een uur aan ’t internet hangen om de blogs bij te werken en te e-mailen. Nog snel even snacken bij de McD en dan verder naar de Bay of Islands. Het weer wordt wat minder. Het is bewolkt en er vallen een paar drupjes. De omgeving is heuvelachtig en erg mooi. We komen rond 18u in Pa1hia aan en vragen de weg naar onze geselecteerde camping. Navraag leert ons dat deze onlangs is weggespoeld! Lekker! We besluiten toch om er heen te rijden. Inderdaad closed. Gelukkig is de camping Twin Pins aan de Hurakura falls open. We parkeren in het donker en kijgen nog even naar de waterval. We gaan lekker slapen.

Paihia

Anzac day, 25April. Het is vandaag een nationale feestdag! De dag begint weer zonnig. We staan pas om 7.30u op. Het is weer tijd om te lopen. Ik loop door de heuvels naar Paihia. Het ruikt heerlijk naar een mix van lavendel en denne geur. Het is aardig pittig om de heuvel op te lopen, wat we weer aan de moeilijke momenten van de Marmotte doet denken. Ik kom 3 keer een plat gereden dikke eekhoorn tegen. Dit blijkt een possum te zijn, waarvan de huid, blijkt later, als bont in het dorp wordt verkocht. Het dorpje is erg leuk en is gelegen aan het strand met uitzich op vele eilandjes. Er worden veel tripjes, met (zeil)boot aangeboden. Als ik terug kom, hebben Anja en Tes gedouched en wordt de was gedraait. Bas en ik gaan douchen en daarna gaan we naar het dorp. We kopen 2 Latte en 2 ijsco’s. We bekijken een aantal leuke winkeltjes en bezoek i-site (VVV). We wilden eigenlijk een zeil trip gaan boeken voor morgen. Vanwege de verwachte bewoling met evt. een bui, lijkt het ons verstandig om dit niet te doen en het geld (bijna 200Euro) in de zak te houden voor een betere kans.

We besluiten om met de ferry naar Russell te gaan. Hier is destijdes (rond 1850) een verdrag tussen de Maori’s en de Britten getekend, waarbij Russell de hoofdstad werd. Inmiddels is dit Wellington (na Auckland) geworden. De kleine ferry is een ware attractie want die vliegt met 35knopen over ’t water. De kinderen vinden het prachtig, helemaal als een vogel ons probeert bij te houden en zelfs in te halen. Russel is een erg mooie plaats, die Anja doet denken aan opnames uit “message in the bottle”. We wandelen naar Long Beach aan de andere kant van het schiereiland. We lopen terug via de zig zag route en eten een lekkere gefrituurde snapper. De kinderen eten hun vingers er bijna bij op! We knallen weer terug naar Paihia. We halen de camper op en kopen het nodige in bij Woolwoods. We moeten weer aan de studie. Het kost erg veel moeite om de breuken en bijbehorende rekenmethode erbij Bas in te krijgen. Met moeite bewaar ik mijn geduld en probeer op vele manieren en met herhaling de methode bij te brengen. Ik wil het er wel in rammen! Het is naar 8uur, we gaan nog even wat eten in het dorp. Alles is vrijwel dicht vanwege Anzac day. We gaan naar de pizzaria en bestellen 2 lasagne en 2 kinder pizza’s. Het smaakt goed, maar Bas en Tes hebben nog trek, dus we laten nog een pizza aanrukken. Nog een ijsje en koffie en dan terug naar de campground.

Piha Beach!

Het is inmiddels 15u geweest. We springen in de camper en rijden richting Piha. Dit is tenminste de bedoeling. We moeten vaak de weg vragen, maar uiteindelijk zitten we op de goede weg. We rijden op de scenic road en rijden door het Waitakere Rangers Parc wat uit een tropisch oerwoud bestaat! De weg is erg smal, bochtig met veel hoogteverschil. Het valt niet mee met die enorme camper. Anja staat doodangsten uit, als we rakelings langs de rotswanden rijden. We stoppen op een plaats waar we de zee zien en op Piha beach kunnen neerkijken: een erg mooi (zwart) strand met een enorm hoog uitstekende rots ervoor. We rijden het laatste steile stuk naar beneden als we plots een brandige stank ruiken. De remmen raken oververhit. Na een paar minuten rijden we een campground op. De stank is vreselijk. Als de remmen maar niet verbrand zijn! De receptie is dicht. Er hangt een briefje dat ze aan het eten zijn en of we onszelf maar willen bedienen. We parkeren de camper. Anja doet de bricolli in de pan in de gemeenschappelijke, wat vergane kook ruimte. Er scharrellen wat surf dudes rond die een potje spaghetti en witte bonen in tomaten saus opwarmen.

Piha beach

Tes, Bas en ik nemen een kijkje op het strand. De zon gaat al onder. We zien nog wat surfers tussen de golven, een enkele die over het strand loopt. We zien een surf cafeetje. We eten een cullinair hoogstandje inclusief hamburgers. Het is aarde donker en we besluiten iets na 8uur om onder de wol te kruipen. Anja gebruikt de pc om haar verslag bij te werken.

Ik ga zo even de dagboekjes van Tes en Bas in word overtikken. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat we best een hoop te doen hebben en dat we e.a. behoorlijk moeten plannen. Het schema is ongeveer: 5-6u opstaan; verslagen bijwerken/route bepalen, opfrissen, ontbijten, 3x 45min studeren met de kids, lunch, ’s middags rijden/leuke dingen doen, s’avonds eten en vroeg slapen. Natuurlijk moeten we ook nog boodschappen doen, de boel een beetje onderhouden en zo nu en dan internet access regelen, wat trouwens alweer enige dagen geleden is. Maar goed dat we de pc hebben. Ik denk eraan om de documenten en foto’s op een USB stick te zetten en die in cyber cafes te uploaden.

Dinsdag 24 april 2007. Het is 7.25uur. Net lekker gedouched. De zon komt alweer op! Gisteren ben ik vroeg gaan hardlopen. Het fototoestel maar mee genomen, want behalve een goede training is het lopen vaak een ware ontdekkingstocht. De Piha beach blijkt veel groter dan we dachten (2-2,5km). Ik loop van de zuid- naar de noordkant via de weg. Aan de bergkant staan mooie huizen omgeven door een rijkdom van groen. De weg eindigt en ik loop via een duinrand het zwarte strand op. De zee is prachtig en dikke golven rollen het strand op. Tot mijn grote verbazing kom ik een haai van 1-1,5m tegen die op het strand is aangespoeld. Een erg mooi dier, maar hij wordt al aangevreten door grote meeuwen.

Bijna aan het einde van het strand beklim ik de Lion’s rock. Deze is 101m hoog. M’n hartslag gaat behoorlijk om hoog want het is een erg steile klim. In m’n fanatisme race ik een bordje voorbij waarop staat verboden om verder te gaan. Ik kom er al snel achter dat ’t veel te gevaarlijk is. Het wordt nog steiler en ik heb bijna geen grip meer. Als ik naar rechts kijk, kijk ik recht naar beneden de diepte in. Ik kan met knikkende knieen terug en ontdek dan pas het bord. Ik neem wat foto’s van het prachtige uitzicht. Ik voel m’n bovenbenen behoorlijk en loop langs het laatste deel van het strand. Ik kom een mooie nimf tegen die met een glitter pakje in de golven staat. Ik zou bijna een foto nemen van dit natuurschoon, toen ik de film-crew hoorde schreeuwen dat ze moest gaan rennen. Blijk ik midden in een film shoot te zitten!

We gaan lekker buiten in ’t zonnetje ontbijten. Daarna weer aan de noeste arbeid: rekenen en taal. Bas vind de breuken nog lastig, dus ik wend al m’n didactische vaardigheden aan om hem zo goed mogelijk te helpen. Ik bel nog even met de helpline van KEA. Ze denken dat we nog wel kunnen rijden. Na de lunch met soep beginnen we aan een lange strandwandeling. De kinderen zijn erg uitgelaten. Ze rennen, spelen en ontdekken allerlei dingen op het strand. Ze zijn behoorlijk onder de indruk van de aangespoelde haai. De surfers vertonen hun kunsten op de ruwer geworden branding. Anja is helemaal in haar element! We gaan even in de duin liggen. De kinderen gaan de koude golven in en smeren zich in met het zwarte zand. Wat is het toch lekker op kind te zijn. Als we terug zijn is het al laat. Nog even de was, de kinderen douchen en dan gaan we naar de keuken om spaghetti te maken. Er zijn 2 andere stelletjes aan het koken. Iets van bacon & scrambled eggs en de gebruikt enorme paddo’s. De spaghetti smaakt heerlijk en al snel vallen we voldaan in slaap.

Anja is aan het douchen en Bas en Tes spelen buiten (alweer) in het zonnetje. We willen vandaag om10u gaan rijden om naar de Bay of Islands in het noorden te gaan. Ik schat dat we 6-8uren onderweg zijn. We zullen zien. Eigenlijk moeten we nog e.a. uploaden.

In Auckland

20 April, we zijn aangekomen in Auckland nadat we 12.40uur in ’t vliegtuig hebben gezeten en iets van 13.000km hebben afgelegd. De vlucht verliep prima, ondanks een uur vertraging en een probleem dat er 2 te jonge babies aan boord waren, die er weer uit moesten. De kinderen hebben zich voorbeeldig gedragen en lekker geslapen. De oudere passagier voor Bas begon zich alleen wat te irriteren toen Bas rytmisch met z’n tafeltje begon te klapperen. Geen fan dus. Het vliegveld ziet er mooi en modern uit. We bellen het gratis KEA nummer en we worden na 40min opgepikt door een shuttle die ons naar ’t KEA verhuurbedrijf brengt. Het weer is prachtig/zonning en de omgeving is erg mooi. De chauffeur vertelde dat ’t de afgelopen dagen heeft geregend. We worden hartelijk ontvangen door een duitse dame die ons gedurende enkele uren alles vriendelijk en duidelijk uitlegd. We moeten een paar duizend NZ$ borg betalen en zijn aansprakelijk voor schade aan de buitenkant v/d camper. De camper ziet er erg mooi uit. Ze adviseert ons om bij Foodworld boodschappen te doen en te overnachten aan Takapuna beach, wat redelijk in de buurt is.

Van Auckland

Ik spring achter het stuur van die enorme camper en moet wel effe wennen aan ’t links rijden en schakelen. Ook de verkeersregels zijn even wennen. Ik geloof dat rechts en rechtdoor rijden voorrang hebben. Omdat de route goed is uitgelegd komen we gemakkelijk bij de enorme supermarkt. Deze is 7x24 open. Het fruit en de groente zien er veel beter dan in NL uit. Met een vol geladen camper komen we op de kleine en gezellige camping aan. We krijgen een plekkie met uitzicht op zee. We lopen ’s avonds door wat staatjes. Er zijn veel leuke tentjes waar ’t erg gezellig is. De Nieuw Zeelander’s zijn erg into pubs. Afgestuurde studenten vieren het halen van hun eindexamen. We gaan om 8uur slapen, na ’t lezen van/reageren op Anneke’s sms.

21 April, ik voor zonsopgang wakker, omdat ik ongeloofelijk moet pissen. Het was trouwens behoorlijk fris vannacht. De lucht is erg mooi gekleurd rondom Rangitoto island en ik besluit dit te beeld te vereeuwigen. De meute slaapt nog als ik de nieuwe sneekers onderbindt. De zon komt langszaam op als ik over Takapuna beach loop. Het uitzicht is prachtig. Na het strand loop ik door een wijk met erg mooi huizen waarvan de achterkant zicht heeft op de zee. Een afslag naar rechts leidt via een trappetje naar een ander klein strandje. Ik moet over rotsen klauteren op van strandje naar strandje te rennen. Zo nu en dan kom ik een trappen tegen van meer dan 10m hoog tegen die in verbinding staan met de tuinen van de mooie kustwoningen. Ik loop zo nu en dan over stenen laag met een kleur groen die ik nog nooit heb gezien. Ik kan niet meer verder en besluit terug te gaan. Omdat ’t vloed wordt moet ik bij sommige stukken door de zee lopen. Het luie zweet is eruit! Bij Bas blijkt er ook wat vocht uit te zijn gekomen )-b.

We gaan lekker douchen en ontbijten heerlijk in de zon incl. een, jawel cafe latte. Anja waant zich in ’t paradijs! De kids gaan weer aan de studie. Bas gaat rekenen en taal doen. Hij maakt wat kleine foutjes, maar begrijpt de stof gelukkig goed. Anja is ook erg tevreden over Tessa. We besluiten naar ’t centrum te rijden en gaan naar 180m hoogte in de Sky City Tower. De kids zijn een beetje bang als we met de lift omhoog schieten terwijl we via een doorzichtige vloer de bodem onder ons zien verdwijnen. We nemen rondom foto’s. Het uitzicht is prachtig en kunnen ons nu beter orienteren.

Op advies van Fokel en Edward gaan we naar Viaduct Harbour. Het is er erg gezellig. We drinken wat in de Imperial en zitten daar lekker bij ’t haardvuur. Wat hebben we ’t slecht! Er liggen grote, snelle zeilboten in de haven. We wilden eigenlijk eten in de F&A aanbevolen Thai, maar besluiten toch maar aan de haven te eten om ’t niet te laat te maken. We eten in bij O’Hagens. Anja en ik hebben een vis schotel besteld met o.a. mosselen, inktvis en gamba’s. Het is zonder overdrijven heerlijk voor een hele redelijke prijs (20Euro/2p geloof ik). Een Nederlander viert er zijn bokke avond. We rijden in 1 keer goed terug naar de camping en gaan voldaan slapen. Morgen willen we naar ’t Auckland Museum gaan.

Maandag 23 april 2007, omdat het ’s avonds al vroeg donker wordt, zijn we gisteren om ongeveer 20u naar bed gegaan, vandaar dat ik nu al om 5.20u achter de notebook zit om het verslag bij te werken. Ik ben maar voor in de camper gaan zitten, zodat ik niemand stoor. Ik heb een lange broek, thermoshirt, trui en fleece jack aan! Met name Anja vindt het behoorlijk koud, vandaar dat de kachel na zonsondergang aangaat. Moby draait op de achtergrond. Eens even kijken, wat hebben we gisteren gedaan?

We hebben gisteren lekker aan een picknick tafel in het zonnetje ontbeten op Camping Takapuna Beach. Tessa en Bas hadden een luxe punt broodje met allemaal gekleurde balletjes erop. Hun suikergehalte is voorlopig boven peil. Anja en ik genieten natuurlijk weer van heerlijke Latte’s! Tegenover staat een jongen met een camper van die hij te koop aanbiedt. Er komen wat van die surf dudes op af. Het valt op hoe relaxed en vriendelijk met elkaar omgaan. Onze indruk is dat de kiwi’s zeer easy going zijn en erg van het leven genieten.

Na het ontbijt gaan we weer op weg (The Verve draait). Eerst de voorraad bijwerken bij FoodWorld, zodat we geen honger gaan leiden tijdens onze barre tocht. We komen aan bij het Auckland Museum, een prachtig monumentaal gebouw midden in een park op een heuvel. We parkeren en zien een groep meiden lekker oefenen met dansen. Tessa vindt dit natuurlijk top en vraagt of dit even op video kan. Anja checkt of we voor de deur kunnen parkeren. Ze vertellen dat er een fire alarm is geweest en dat iederen uit het gebouw is geevacueerd. Na enige tijd kunnen we naarbinnen, maar kunnen de Maori show daardoor niet meemaken.

Het Museum bestaat uit 3 verdiepingen. De 1e gaat over de mensen, de 2e over het land en het 3e over oorlog. Bas en ik treffen een kiwi in de toilet ruimte die nederlands met ons begint te praten. Zijn ouders blijken uit nederland te komen. Het Museum ziet er erg mooi uit. We leren een hoop over de Maori. We zien een prachtige houten kano’s waar wel 180 mensen in kunnen! Er staat ook een kano met zeil opgesteld. De Maori blijken uit Polinesie te komen. Een hoop van de items, zoals houten en jade ornamenten komen uit de 18e eeuw, zoals onderdelen van huizen, knuppels en sierarden. De 2e verdieping laat een hoop over vulkanen zien. Tessa vindt het een beetje eng. Er staan ook heel veel dieren, waaronder de kiwi, de walvis en de pinguin. We gaan snel door het oorlog gedeelte en zien o.a. 2 vliegtuigen: een Zero en Spitfire, veel wapens zoals een grote torpedo en ruimte waar oorlogslachtoffers (2e WO) worden herdacht.

Auckland Museum

Laatste dag in LA

18 April, de laatste dag in LA. Tessa en ik zijn al vroeg een stuk gaan joggen. Het was weer zonnig weer, maar nog wel frisjes. Verder zijn we weer bezig geweest met de studie. Bas heeft taal gedaan. Het ging over de middeleeuwen. We waren een beetje laat met uitchecken want we hadden de zomertijd niet voor alle regio’s ingesteld. Gelukkig had bas zijn uurwerk eerder goed ingesteld op ’t vliegveld. We zijn met de auto gaan touren over St. Monica Blvd en gaan shoppen bij Gap, Footlocker en een outdoor zaak, met als resultaat 3 softshell jackets, 1 paar Asics en nog wat sokken, zaklamp etc. Op verzoek van Bas (-b, zijn we gaan eten bij Hooters. Na Starbucks zijn we naar de car rental gereden. Onderweg behoorlijk file gereden, maar niettemin waren we 3uren voor gepland vertrek op LAX. Helaas is de vlucht met 1uur vertraagd. We zitten te wachten en eten/drinken wat. Hans stuurt een SMS en is inmiddels aangekomen in LA. Nog even wachten en dan gaan wij.

Van LA

In LA

Het is wo 18/4 5.15. Nog een beetje vroeg, maar ja dat krijg je met die jetlag. De rest ligt nog te slapen. Onder 't genot van Moby's "porcelain" via iTunes ga ik maar eens wat bloggen. Toch wel handig die PC en de incl. Wifi service v/h hotel. We hebben aardig wat SMS's ontvangen op +31652526030. Pa lijkt zich behoorlijk te vermaken in Turkije en pappa en mamma zijn dinsdag ook al op reis naar Spanje gegaan. Het reis seizoen is geopend! Anneke volgt ons op de voet en Hans vliegt vandaag naar LA.

Van In LA

We zijn gisteren vroeg opgestaan. Ik heb eerst met de PC gestoeid om een begin aan onze blogs, webalbums en maps te maken. Beneden in het hotel hebben we in een soort overdekt buitenplaatsje ons ontbijt gehad: toast met jam, baggles met boter, een zoet broodje, wat guave sap en koffie. Daarna zijn we begonnen met onze educatieve taak: Tessa’s en Bas’s schooltaakjes. We hadden wel een aanloop nodig, maar dankzij de goede uitleg van juf Doro en juf Brenda hadden we de methodiek al snel te pakken. Bas en ik hebben meervoud ’s en komma getallen/breuken gedaan. Anja heeft zich op Tessa gericht. Volgens mij hebben we er zelf ook weer wat van geleerd!

Inmiddels is de rest ook wakker geworden. Tes en Bas zijn behoorlijk met elkaar aan ’t spelen. Ze zijn wel druk, maar ze vermaken zich opperbest. We geven Bas sinds het begin van de reis geen Concerta meer. We willen hem graag zonder “drug” meemaken. We krijgen hier wel “druk” voor terug, maar ervaren hem als een heel blij en spontaan mannetje. Tessa is ook erg grappig en gezellig. Anja moet nog wel wat wennen dat we alleen met z’n viertjes zijn (hotel California draait op de achtergrond) en is wel eens wat geirriteerd over ’t gedrag van de kinderen en mij. De maandelijkse cyclus schijnt ook een rol de spelen?! Na wat woordenwisselingen gaat ’t al wat beter.

We hebben een pizza van de Pizzahut als lunch gebruikt en zijn toen gaan rondrijden over de Sunset Blvd. Onderweg hebben Tes en Bas kennis gemaakt met de tegenstellingen in de US: rijkdom en armoede. Homeless people met alleen een winkelwagentje en de rijke amerikaan met een vette Range Rover, Hummer of Porsche. In beide gevallen kijken ze hun ogen uit. We zijn uitgestapt op Sunset Plaza om de luxe winkels van de grote brands als Prada, Gucci, etc te bewonderen. Via Bevery Hills en Hollywood zijn we via de 10, 101 en 401 teruggereden naar de Santa Monica Blvd. Na een koffie-stop bij Starbuck zijn we weer bij ’t hotel aangekomen. We zijn iets na 20.00u ge-crashed.

Vandaag moeten we om 12.00u uitchecken en ’t vliegtuig vertrekt om 21.30 naar Auckland. Later!

Wereldreis, vertrek

Maandag 16 april, het is zover we gaan op reis! Gisteren hebben we afscheid genomen van de familie bij Pappa en Mamma thuis. Het was erg gezellig en het weer was erg zonnig voor de tijd van het jaar.

Sabbatical Afscheid en vetrek

We vertrekken om 4.30 uur vanuit Lemmer en komen mooi op tijd aan. Na een emotioneel afscheid van Opa en Oma checken we in voor vlucht KLM0603 die om 8.10 naar LA vertrekt. We kwamen nog een grappige jongen van 18 jaar tegen, die alleen voor stage op een boerenbedrijf naar New Zealand ging. We zaten naast elkaar in een behoorlijk nieuw vliegtuig met eigen scherm waar we vele films op hebben gezien. De vlucht verliep prima en Bas en Tessa vermaakten zich erg goed. We hebben weinig geslapen.

Om 10uur kwamen we aan op LAX en stapten vervolgens in onze huur Jeep op weg naar Travelodge in Santa Monica. Na het inchecken zijn we direct doorgereden naar Santa Monica beach waar we op de pier hebben rondgelopen. We waren inmiddels behoorlijk aan 't instorten en zijn om 18uur gaan slapen.

Tessa's blog is te vinden op: http://tessatroelstra.spaces.live.com
die van Bas op: http://bastroelstra.spaces.live.com
en die van Anja op: http://anjatroelstra.blogspot.com